|
Piotr Szmatuła
Piotr Szmatuła (ur. 24 czerwca 1892 w Kurowie, zm. 4 lutego 1959 w Opalenicy) – plutonowy Wojska Polskiego, kawaler Orderu Virtuti Militari. ŻyciorysUrodził się w Kurowie w rodzinie Michała i Konstancji z domu Zalewska. Ukończył szkołę powszechną[1], a w późniejszym czasie pracował jako górnik. W czasie trwającej I wojny światowej służył w armii niemieckiej. Wziął czynny udział w powstaniu wielkopolskim. 10 stycznia 1919, jako ochotnik kompanii opalenickiej walczył pod Zbąszyniem, a dwa dni później pod Strzyżewem[2]. Następnie walczył pod Łomnicą, Grójcem, Kłębowem oraz Lesznem[3]. 17 stycznia, po zdobyciu miejscowości Nowy Dwór, został ciężko ranny w lewy obojczyk i przewieziony do szpitala w Poznaniu[2]. Później wstąpił do 155 pułku piechoty. W 1920 razem z pułkiem walczył na froncie północno-wschodnim. Dowodził w pułku 5 kompanią oraz krótko 14 kompanią[3]. 20 lipca 1920 wykazał się walcząc pod Grodnem podczas której zaatakował i rozbił oddział bolszewików, który był liczebnie silniejszy, pozwalając tym manewrem zabezpieczyć zagrożone lewe skrzydło pułku. Powstrzymał kontratakującego wroga do rzeki Niemen, a tam otoczony i bez otrzymanego rozkazu odwrotu w dniu następnym dostał się do niewoli[4][3]. Uciekł z niej i przez Litwę oraz Niemcy przybył do jednostki. Za czyny te został wyróżniony nadaniem Krzyża Srebrnego Orderu Virtuti Militari[5]. W sierpniu 1920 walczył podczas obrony Warszawy na odcinku Zegrze[3]. Na początku 1921 został zdemobilizowany i uznany za inwalidę wojennego. Starał się o pracę, aż w końcu został pracownikiem na odcinku drogowym na stacji kolejowej w Opalenicy[3]. W czasie trwania II wojny światowej walczył w Polskich Siłach Zbrojnych na zachodzie. Po wojnie zamieszkał w Opalenicy, gdzie zmarł. Był żonaty i miał wielodzietną rodzinę[3]. Ordery i odznaczenia
Przypisy
Bibliografia
Information related to Piotr Szmatuła |
||||||||||||||||||||
Portal di Ensiklopedia Dunia
