Helena Żybułtowska ps. „Klara” (ur. 19 grudnia 1899 w Warszawie, zm. 11 lipca 1959 tamże (wg innych źródeł w Szczecinie^[1]))^[2] – polska działaczka społeczna, uczestniczka powstania warszawskiego, pionierka polskiego Stargardu.

Urodziła się w Warszawie 19 grudnia 1899 roku, jako córka Mieczysława i Heleny^[2]. Brała udział w powstaniu warszawskim, w oddziałach „Bakcyl” (Sanitariat Okręgu Warszawskiego Armii Krajowej) w I Obwodzie „Radwan” – szpitalu polowym przy ul. Moniuszki 11, następnie w szpitalu polowym przy ul. Wspólnej 27. Lokalizacje te znajdowały się na terenach Śródmieścia Północ-Południe. Po powstaniu opuściła miasto wraz z ludnością cywilną. Była sanitariuszką^[2].

23 marca 1945 roku została wiceburmistrzynią wtedy jeszcze Starogrodu^[3]. Zaczęła budowę polskiej tożsamości Stargardu, poprzez organizację życia społecznego, edukacji i kultury w powojennej rzeczywistości. Była inicjatorką pierwszych na Pomorzu Zachodnim placówek opiekuńczych. Z jej działania utworzono dom dziecka, żłobek, bursę^[4]. Gdy 9 czerwca 1945 roku Józef Parys przestał pełnić funkcję burmistrza, nieoficjalnie H. Żybułtowska zastąpiła go w obowiązkach, do czasu powołania burmistrza Wolskiego (wrzesień 1945)^[5]. Na jesieni 1946 roku, z wezwania wojewody Leonarda Borkowicza, została przeniesiona do Szczecina, aby współtworzyć Wojewódzką Przychodnię Ochrony Macierzyństwa i Zdrowia Dziecka^[6].

Zmarła 11 lipca 1959 roku w Szczecinie^[1]. Została pochowana na Cmentarzu Centralnym^[7]. Jej córkami były Bożena Żybułtowska-Gołaszewska^[8] i Danuta.

24 września 2019 roku została patronką jednej z ulic na os. Giżynek w Stargardzie^[4][9].

• BożenaB. Żybułtowska-Gołaszewska BożenaB., Nasza droga do Stargardu, „Stargardia”, 2, 2002 [dostęp 2023-12-06] .