Dom Szamila
Dom Szamila – zabytkowa XIX-wieczna rezydencja miejska w Kazaniu, przy ul. Tukaja. Siedziba muzeum Gabdully Tuqaya. HistoriaDom został wzniesiony około 1863 r. na zamówienie Ibragima Apakowa, bardzo zamożnego kupca pierwszej gildii, honorowego obywatela Kazania i właściciela wielu nieruchomości w mieście[1]. Krótko po ukończeniu budowy domu Ibragim Apakow przekazał rezydencję swojej 18-letniej córce Bibimarjambanu w momencie, gdy wychodziła za mąż za 45-letniego Muchammeda-Szafiego, syna imama Szamila i generała armii rosyjskiej[1]. Dlatego budynek zaczęto nazywać domem Szamila, chociaż imam Szamil nigdy w Kazaniu nie był[1]. W 1902 r. obiekt poważnie ucierpiał podczas pożaru, który ogarnął całą dzielnicę i zniszczył kilkaset budynków[2]. W 1903 r. małżonkowie zlecili całkowitą przebudowę domu, co w zasadzie oznaczało wzniesienie nowego obiektu w historyzującym (według innych źródeł – secesyjnym[2]) stylu[1]. Zamożne małżeństwo dokładało wszelkich starań, by dom i jego wyposażenie odpowiadały najnowszym trendom, a elegancka Bibimarjambanu i jej stroje były wzorem dla innych młodych kobiet ze Staro-Tatarskiej słobody Kazania, gdzie znajduje się rezydencja[1]. Małżonkowie zajmowali dom do 1906 r., gdy Muchammed-Szafi nieoczekiwanie zmarł podczas letniego odpoczynku w Kisłowodsku. Wdowa sprzedała wówczas kazańską rezydencję kupcowi drugiej gildii Waliulle Ibragimowowi i wyjechała do Petersburga[1]. W rękach Ibragimowa dom pozostawał do 1919 r., gdy rząd radziecki zarekwirował jego majątek. Budynek został podzielony na mieszkania i pełnił takie funkcje do 1981 r. Pięć lat później stał się siedzibą muzeum tatarskiego poety Gabdully Tuqaya[1], otwartego w setną rocznicę urodzin twórcy[3]. Od 1981 r. obiekt posiada status zabytku o znaczeniu regionalnym[4]. Przypisy
Information related to Dom Szamila |
Portal di Ensiklopedia Dunia