Las fòrmas ancianas son La villa que Venasals a vulgo appellatur, en 969, Ecclesia S. Victoris de Venassals, en 1234, Castrum de Vernasalis, en 1267, Ecclesia de Venarsals, en 1329, Vernassals, en 1331 e 1373, Vernassalx, en 1477, Ecclesia parochialis S. Victoris de Vernassaulx, en 1565, Vernassaux, en 1669, Vernasseaux, sus la mapa de Cassini, au sègle XVIII [2].
Segon Dauzat e Rostaing, Vernassal vendriá de l'occitan ancian venasal, derivat de venansal, « vil, mespresable, de pauca valor » [3]. Lo nom actuau es probablament Vernassau.
Segon Joan Arçac, Venassal, sus un puei, alhs ajustants de dos rius, poiriá venir, coma Venasca, de la racina oronimica *vin-, « montanha, puei », aicí, amb un doble sufixe -ass-alis[4].
Darçac
Las fòrmas ancianas son Darsac en 1234, Darssac en 1256 [5].
Segon Joan Arçac, l'etime de Darsac es Darciacum, delh nom latin d'òme (dobtós) *Darcius, ambelh sufixe -acum[6].
Montanhac
Las fòrmas ancianas son : de Montaniaco Rubeo en 950, villa quæ voc. Montaniacus en 1125, villa de Montainac en 1171, Montaniat en 1234, Montanhac-lo-Rey en 1256, Montanhacum-lo-Roy en 1348, Montanhac-lo-Roy en 1408, Montanhac-le-Rey en 1590. Joan Arçac cita Dauzat e Rostaing per d'autres toponimes : nom latin d'òme Montanius, o, dins quauques cas, un derivat de mons, *montaneus, lo tot amb -acum[7]. Confusion (encausa delh francés ?) entre lo roi (lo roge) e lo rei.
Istòria
En 1789, Vernassal, un fèu movent de la vicomtat de Panhac, èra de de la província de Velai, de la subdelegacion e seneschauciá delh Puèi de Velai. Sa gleisa parochala, diocèsi delh Puèi de Velai e archipreirat de Sant Pàulhan, èra delh vocable de Sant Victor; los dos mèstres de l'Ostau Dieu delh Puèi presentavan a la cura[2].
Aquesta seccion es voida, pas pro detalhada o incompleta. Vòstra ajuda es benvenguda !
Vernassal
Fins-Sent-Genèis 
.svg){kind=small}
