Leis Fundamentais do Reino 1938-1977

Foro do Traballo Lei Constitutiva das Cortes Foro dos Españois Lei de Sucesión na Xefatura do Estado Lei do Referendo Nacional Lei de Principios do Movemento Nacional Lei Orgánica do Estado Lei para a Reforma Política

A Lei Constitutiva das Cortes ou simplemente Lei de Cortes de 17 de xullo de 1942 foi promulgada durante a primeira etapa do réxime franquista, a fin de dar unha aparencia de parlamentarismo á ditadura.

Establecía a formación dunha asemblea unicameral de elección indirecta con teórica iniciativa legal, aínda que esta residía na figura de Franco desde o momento da promulgación da Lei de agosto de 1939, que lle atribuía a capacidade de ditar normas sen ningún tipo de condicionante.

Xunto coas outras sete leis fundamentais do réxime conseguiuse que o proceso de institucionalización do réxime franquista chegase ao seu fin.

Segundo a Lei das Cortes, estas eran o órgano de participación do pobo español nas tarefas do Estado. A súa función era elaborar e preparar as Leis, sen prexuízo da sanción que correspondía ao xefe do Estado, Francisco Franco. Eran procuradores en Cortes:

• Os ministros.
• Os Conselleiros Nacionais de Falange Española Tradicionalista y de las JONS.
• Os presidentes de altos organismos.
• A Organización sindical.
• Os representantes da familia, elixidos polos cabezas de familia, desde a promulgación da Lei Orgánica do Estado de 1967.
• Os reitores de universidades.
• Os presidentes de determinadas institucións culturais.
• Os presidentes de asociacións e colexios profesionais.
• Os que fosen designados polo xefe do Estado.

• Leis Fundamentais do Reino

• Texto completo da Lei Constitutiva das Cortes (en castelán)