AJ Kitt

Data i miejsce urodzenia	13 września 1968 Rochester
Klub	Swain
Wzrost	180 cm
Pierwsze punkty w PŚ	23.01 1988, Leukerbad (12. miejsce – zjazd)
Pierwsze podium w PŚ	7.12 1991, Val d’Isère (1. miejsce – zjazd)
Dorobek medalowy
Reprezentacja  Stany Zjednoczone Mistrzostwa świata brąz Morioka 1993 zjazd Puchar Świata (Zjazd) 3. miejsce 1991/1992

Alva Ross „AJ” Kitt (ur. 13 września 1968 w Rochester) – amerykański narciarz alpejski, brązowy medalista mistrzostw świata.

Pierwsze punkty w zawodach Pucharu Świata wywalczył 23 stycznia 1988 roku w Leukerbad, zajmując dwunaste miejsce w zjeździe. Na podium zawodów tego cyklu po raz pierwszy stanął 7 grudnia 1991 roku w Val d’Isère, kończąc bieg zjazdowy na pierwszej pozycji. W zawodach tych wyprzedził Austriaka Leonharda Stocka i Franza Heinzera ze Szwajcarii. W kolejnych startach jeszcze pięciokrotnie stawał na podium zawodów Pucharu Świata, jednak nie odniósł już zwycięstwa: 18 stycznia 1992 roku w Kitzbühel i 15 marca 1995 roku w Bormio był drugi w zjeździe, 7 marca 1992 roku w Panoramie i 12 grudnia 1992 roku w Val Gardena był trzeci w tej konkurencji, a 26 lutego 1995 roku w Whistler zajął drugie miejsce w supergigancie. Najlepsze wyniki osiągnął w sezonie 1991/1992, kiedy zajął 10. miejsce w klasyfikacji generalnej, a w klasyfikacji zjazdu był trzeci.

Największy sukces w karierze osiągnął w 1993 roku, kiedy podczas mistrzostw świata w Morioce wywalczył brązowy medal w biegu zjazdowym. Uległ tam jedynie Ursowi Lehmannowi ze Szwajcarii i Norwegowi Atle Skårdalowi. Był to jego jedyny medal wywalczony na międzynarodowej imprezie tej rangi. Startował też na mistrzostwach świata w Sestriere w 1997 roku, zajmując 23. miejsce w zjeździe i 25. miejsce w supergigancie. W 1988 roku wystąpił na igrzyskach olimpijskich w Calgary, gdzie jego najlepszym wynikiem było 26. miejsce w zjeździe. Na rozgrywanych cztery lata później igrzyskach w Albertville był dziewiąty w tej samej konkurencji. Podczas igrzysk w Lillehammer w 1994 roku zajął 17. miejsce w zjeździe, a w supergigancie został zdyskwalifikowany. Brał także udział w igrzyskach olimpijskich w Nagano w 1998 roku, jednak nie ukończył rywalizacji w zjeździe.

Miejsce	Dzień	Rok	Miejscowość	Konkurencja	Czas biegu	Strata	Zwycięzca
26.	15 lutego	1988	Calgary	Zjazd	1:59,63	+5,31	Pirmin Zurbriggen
DNF2	17 lutego	1988	Calgary	Kombinacja	36,55 pkt	-	Hubert Strolz
DSQ	21 lutego	1988	Calgary	Supergigant	1:39,66	-	Franck Piccard
9.	9 lutego	1992	Albertville	Zjazd	1:50,37	+1,61	Patrick Ortlieb
23.	16 lutego	1992	Albertville	Supergigant	1:13,04	+3,27	Kjetil André Aamodt
DNF2	11 lutego	1992	Albertville	Kombinacja	14,58 pkt	-	Josef Polig
17.	13 lutego	1994	Lillehammer	Zjazd	1:45,75	+1,07	Tommy Moe
DSQ	17 lutego	1994	Lillehammer	Supergigant	1:32,53	-	Markus Wasmeier
DNF	13 lutego	1998	Nagano	Zjazd	1:50,11	-	Jean-Luc Crétier

Miejsce	Dzień	Rok	Miejscowość	Konkurencja	Czas biegu	Strata	Zwycięzca
20.[1]	27 stycznia	1991	Saalbach	Zjazd	1:54,91	+2,45	Franz Heinzer
28.[2]	8 lutego	1993	Morioka	Kombinacja	34,22 pkt	+132,93 pkt	Lasse Kjus
DSQ1[3]	10 lutego	1993	Morioka	Gigant	2:15,36	-	Kjetil André Aamodt
3.	11 lutego	1993	Morioka	Zjazd	1:32,06	+0,92	Urs Lehmann
25.	3 lutego	1997	Sestriere	Supergigant	1:29,68	+2,25	Atle Skårdal
23.	8 lutego	1997	Sestriere	Zjazd	1:51,11	+2,64	Bruno Kernen

• sezon 1987/1988: 99.
• sezon 1989/1990: 51.
• sezon 1990/1991: 50.
• sezon 1991/1992: 10.
• sezon 1992/1993: 36.
• sezon 1993/1994: 55.
• sezon 1994/1995: 24.
• sezon 1995/1996: 132.
• sezon 1996/1997: 77.
• sezon 1997/1998: 92.

1. Val d’Isère – 7 grudnia 1991 (zjazd) - 1. miejsce
2. Kitzbühel – 18 stycznia 1992 (zjazd) - 2. miejsce
3. Panorama – 7 marca 1992 (zjazd) - 3. miejsce
4. Val Gardena – 12 grudnia 1992 (zjazd) - 3. miejsce
5. Whistler – 26 lutego 1995 (supergigant) - 2. miejsce
6. Bormio – 15 marca 1995 (zjazd) - 2. miejsce

• Profil na stronie FIS (ang.)
• Profil na Sports-Reference.com. sports-reference.com. [zarchiwizowane z tego adresu (2009-10-11)]. (ang.).