Morioka

Morioka
盛岡
Nazwa japońska
Kanji	盛岡市
Transkrypcja Hepburna	Morioka-shi
	; Morioka, góra Iwate (2038 m), rzeka Kitakami (2019)
Herb	Flaga
Państwo	Japonia
Prefektura	Iwate
Wyspa	Honsiu
Region	Tōhoku
Burmistrz	Hiroaki Tanifuji
Powierzchnia	886,47 km²
Populacja (2020); • liczba ludności; • gęstość	; 289 731 ; 327 os./km²
Kod pocztowy	020-8530
	Symbole japońskie
Drzewo	grujecznik japoński (Cercidiphyllum japonicum)
Kwiat	kosaciec gładki (Iris laevigata)
	Położenie na mapie Iwate Morioka
	Położenie na mapie Japonii Morioka
	39°41′N 141°09′E/39,683333 141,150000
	Multimedia w Wikimedia Commons
	Strona internetowa

Morioka (jap. 盛岡市 Morioka-shi) – miasto w Japonii, ośrodek administracyjny prefektury Iwate, w północnej części wyspy Honsiu (Honshū), nad rzeką Kitakami^[3].

W mieście jest stacja kolejowa Morioka.

Opis

Morioka leży w środkowej części prefektury. Otoczona jest z trzech stron górami i obdarzona licznymi rzekami. Ma powierzchnię 886,47 km²^[1]. W 2020 r. mieszkało w nim 289 731 osób, w 130 755 gospodarstwach domowych^[2] (w 2010 r. 298 348 osób, w 124 839 gospodarstwach domowych)^[4]^[5].

Jedną z atrakcji turystycznych miasta jest park założony na ruinach zamku Morioka. Został on zburzony w 1874 roku (pozostała tylko część murów), ale w 1906 roku teren został uporządkowany i przemianowany na Iwate Park. Jest to popularny obszar rekreacyjny dla mieszkańców i popularne miejsce oglądania kwitnienia wiśni (sakura)^[5].

W 1993 roku w położonym niedaleko miasta ośrodku narciarskim Shizukuishi odbyły się 32. Mistrzostwa Świata w Narciarstwie Alpejskim^[6].

W mieście rozwinął się przemysł włókienniczy, maszynowy, spożtwczy, drzewny oraz elektrotechniczny^[7]. W mieście działa uniwersytet medyczny^[7].

Świątynia buddyjska Hoōn-ji

Świątynia ma długą historię. Uważa się, że została zbudowana w 1394 roku. W pawilonie Rakan-dō znajduje się 500 (w znaczeniu dużo) drewnianych posążków buddyjskich uczniów (rakan), którzy zebrali się tutaj po śmierci Buddy. Figurki są przedstawione realistycznie: niektórzy drzemią, inni robią pogaduszki, jeszcze inni mają puste miny, ale wszyscy pełni humoru. Posążki rzekomo zostały wykonane przez dziewięciu buddyjskich rzeźbiarzy z Kioto w ciągu czterech lat od 1731 roku. Stroje figurek kojarzą mnichów z Indiami, Zachodem i Chinami^[8].