Su cantu a chiterra est unu tipu de cantu praticadu in Sardigna massimu in su cabu 'e subra in su Logudoro, Goceano, Planargia e in Gallura. Si cantada a boghe sola cun s'ccumpagnamentu de s'istrumentu. Cun meda probabilidade sos cantos esistian dae primu chi arriveret sa chiterra.
Origines
Sa presentzia de sa chiterra in Sardigna partit dae s'epoca de sas dominatziones aragonese e ipagnola, inue fit impreada pro accumpagnare su cantu.
In sos documentos resultat chi sa chiterra est presente a su nessi dae su seculu XVI, difattis in su Statuto de su Gremiu de sos Mastros de ascia de Aristanis sunu zittados “i chitarrari” (chi fin sos chi faghian sa chiterras).
Sa chiterra sarda, comente la connoschimus, est particulare siat pro sa fromma de sa cascia echi pro sas mesuras chi sunu pius mannas de sa chiterra classica.
Finas s'accordadura chi si narat a sa sarda est divescia in cantu s'intonatzione est pius bascia.