NHL 2008/2009

2007/2008 2009/2010
Szczegóły
Państwo	Stany Zjednoczone  Kanada
Liczba zespołów	30
Runda zasadnicza
Termin	4 października 2008 - 12 kwietnia 2009
Liczba kolejek	82
Liczba meczów	1230
Zwycięzca	Konferencja Zachodnia: Detroit Red Wings Konferencja Wschodnia: Pittsburgh Penguins
Najskuteczniejszy zawodnik	Jewgienij Małkin (Pittsburgh Penguins)
Runda finałowa
Liczba meczów	85
Zwycięzca	Pittsburgh Penguins
2. miejsce	Detroit Red Wings
MVP	Jewgienij Małkin (Pittsburgh Penguins)

Sezon NHL 2008/2009 – 92 sezon gry National Hockey League, a 91 jej działalności. Pierwsze mecze sezonu odbyły się 4 października 2008 roku. Sezon zasadniczy zakończył się 12 kwietnia 2009 roku. Walka o Puchar Stanleya rozpoczęła się 15 kwietnia a zakończyła 12 czerwca 2009.Puchar Stanleya zdobyła drużyna Pittsburgh Penguins. 57 Mecz Gwiazd odbył się w dniu 25 stycznia 2009 w Montrealu.

 Osobny artykuł: NHL Entry Draft 2008.

W dniach 20–21 czerwca 2008 w hali Scotiabank Place w kanadyjskim mieście Ottawa w stanie Ontario odbył się 46 draft w historii. Z numerem jeden został wybrany Kanadyjczyk Steven Stamkos przez klub Tampa Bay Lightning, z numerem drugim Kanadyjczyk Drew Doughty przez Los Angeles Kings, a z numerem trzecim Amerykanin Zach Bogosian przez Atlanta Thrashers^[1].

26 czerwca 2008 roku liga NHL poinformowała, że prognozowany pułap wynagrodzeń na sezon 2008/2009 wyniesie 56,7 mln dolarów^[2].

Ponownie po inauguracji w roku 2008 odbył się 1 stycznia 2009 na otwartym stadionie mecz w ramach NHL Winter Classic. Miejscem meczu był baseballowy stadion Wrigley Field w Chicago. Zmierzyły się drużyny Chicago Blackhawks i Detroit Red Wings. Zwyciężyła drużyna z Detroit 6:4 (1:3, 3:0, 2:1).

Konferencja Wschodnia Dywizja Atlantycka Lp. Drużyna M Z P OT Br Bl Pkt 1 New Jersey Devils 82 51 27 4 244-209 +35 106 2 Pittsburgh Penguins 82 45 28 9 264-239 +25 99 3 Philadelphia Flyers 82 44 27 11 264-238 +26 99 4 New York Rangers 82 43 30 9 210-218 -8 95 5 New York Islanders 82 26 47 9 201-279 -78 61 Dywizja Północno-wschodnia Lp. Drużyna M Z P OT Br Bl Pkt 1 Boston Bruins 82 53 19 10 274-196 +78 116 2 Montreal Canadiens 82 41 30 11 249-247 +2 93 3 Buffalo Sabres 82 41 32 9 250-234 +16 91 4 Ottawa Senators 82 36 35 11 217-237 -20 83 5 Toronto Maple Leafs 82 34 35 13 250-293 -43 81 Dywizja Południowo-zachodnia Lp. Drużyna M Z P OT Br Bl Pkt 1 Washington Capitals 82 50 24 8 272-245 +27 108 2 Carolina Hurricanes 82 45 30 7 239-226 +13 97 3 Florida Panthers 82 41 30 11 234-231 +3 93 4 Atlanta Thrashers 82 35 41 6 257-280 -23 76 5 Tampa Bay Lightning 82 24 40 18 210-279 -69 66

Konferencja Zachodnia Dywizja Centralna Lp. Drużyna M Z P OT Br Bl Pkt 1 Detroit Red Wings 82 51 21 10 295-244 +51 112 2 Chicago Blackhawks 82 46 24 12 264-216 +48 104 3 St. Louis Blues 82 41 31 10 233-233 0 92 4 Columbus Blue Jackets 82 41 31 10 226-230 -4 92 5 Nashville Predators 82 40 34 8 223-233 -10 88 Dywizja Północno-zachodnia Lp. Drużyna M Z P OT Br Bl Pkt 1 Vancouver Canucks 82 45 27 10 246-220 +26 100 2 Calgary Flames 82 46 30 6 254-248 +6 98 3 Minnesota Wild 82 40 33 9 219-200 +19 89 4 Edmonton Oilers 82 38 35 9 234-248 -14 85 5 Colorado Avalanche 82 32 45 5 199-257 -58 69 Dywizja Pacyficzna Lp. Drużyna M Z P OT Br Bl Pkt 1 San Jose Sharks 82 53 18 11 257-204 +53 117 2 Anaheim Ducks 82 42 33 7 245-238 +7 91 3 Dallas Stars 82 36 35 11 230-257 -27 83 4 Phoenix Coyotes 82 36 39 7 208-252 -13 79 5 Los Angeles Kings 82 34 37 11 207-234 -27 79

Legenda: Lp. – miejsce, M – mecze, Z – zwycięstwa, P – porażki, OT – porażki po dogrywce lub rzutach karnych, Br – bramki, Bl – bilans bramkowy, Pkt – punkty     = zwycięzca Pucharu Prezydenta     = lider dywizji,     = awans do playoff

Zawodnicy z pola^[3]

Punkty		Gole		Asysty		+/−
Jewgienij Małkin	113	Aleksandr Owieczkin	56	Jewgienij Małkin	78	David Krejčí	+37
Aleksandr Owieczkin	110	Jeff Carter	46	Sidney Crosby	70	Blake Wheeler	+36
Sidney Crosby	103	Zach Parise	45	Ryan Getzlaf	66	Pawieł Daciuk	+34
Pawieł Daciuk	97	Ilja Kowalczuk	39	Nicklas Bäckström	66	Travis Zajac	+33
Zach Parise	94	Rick Nash	40	Pawieł Daciuk	65	Duncan Keith	+33

Bramkarze^[3]

W zestawieniu ujęto bramkarzy grających przez przynajmniej 1200 minut.

Obrony (w %)		GAA[4]		Shutouty		Zwycięstwa
Tim Thomas	.933	Tim Thomas	2.10	Steve Mason	10	Miikka Kiprusoff	45
Tomáš Vokoun	.926	Steve Mason	2.29	Roberto Luongo	9	Jewgienij Nabokow	41
Craig Anderson	.924	Niklas Bäckström	2.33	Niklas Bäckström	8	Cam Ward	39
Niklas Bäckström	.923	Nikołaj Chabibulin	2.33	Jewgienij Nabokow	7	Henrik Lundqvist	38
Roberto Luongo	.920	Roberto Luongo	2.34	Pekka Rinne	7	Niklas Bäckström	37

Po zakończeniu sezonu zasadniczego 16 zespołów zapewniło sobie start w fazie play-off. Drużyna San Jose Sharks zdobywca Presidents’ Trophy uzyskała najlepszy wynik w lidze zdobywając w 82 spotkaniach 117 punktów. Była to najwyżej rozstawiona drużyna. Kolejne miejsce rozstawione uzupełnili mistrzowie dywizji: Boston Bruins, Washington Capitals, New Jersey Devils, Detroit Red Wings i Vancouver Canucks.

Konferencja Wschodnia

1. Boston Bruins – mistrz Dywizji Północno-wschodniej i Konferencji Wschodniej, 116 punktów
2. Washington Capitals – mistrz Dywizji Południowo-wschodniej, 108 punktów
3. New Jersey Devils – mistrz Dywizji Atlantyckiej, 106 punktów
4. Pittsburgh Penguins – 99 punktów (45 zwycięstw)
5. Philadelphia Flyers – 99 punktów (44 zwycięstwa)
6. Carolina Hurricanes – 97 punktów
7. New York Rangers – 95 punktów
8. Montreal Canadiens – 93 punkty*

*Montreal zakończył sezon z takim samym wynikiem jak Florida Panthers. O wyższej pozycji Montreal zadecydowała większa liczba punktów zdobytych w bezpośrednich pojedynkach.

Konferencja Zachodnia

1. San Jose Sharks – mistrz Dywizji Pacyficznej i Konferencji Zachodniej, 117 punktów
2. Detroit Red Wings – mistrz Dywizji Centralnej, 112 punktów
3. Vancouver Canucks – mistrz Dywizji Północno-zachodniej, 100 punktów
4. Chicago Blackhawks – 104 punkty
5. Calgary Flames – 98 punktów
6. St. Louis Blues – 92 punkty (10 punktów w bezpośrednich spotkaniach)
7. Columbus Blue Jackets – 92 punkty (3 punkty w bezpośrednich spotkaniach)
8. Anaheim Ducks – 91 punktów

Po zakończeniu sezonu zasadniczego rozpocznie się walka o mistrzostwo ligi w fazie playoff, która rozgrywana będzie w czterech rundach. Drużyna, która zajęła wyższe miejsce w sezonie zasadniczym w nagrodę zostaje gospodarzem ewentualnego siódmego meczu. Z tym, że zdobywca Presidents’ Trophy (w tym wypadku San Jose Sharks) zawsze jest gospodarzem siódmego meczu. Wszystkie cztery rundy rozgrywane są w formuje do czterech zwycięstw według schematu: 2-2-1-1-1, czyli wyżej rozstawiony rozgrywa mecze: 1 i 2 oraz ewentualnie 5 i 7 we własnej hali. Niżej rozstawiona drużyna rozgrywa mecze w swojej hali: trzeci, czwarty oraz ewentualnie szósty.

Nagroda	Zawodnik	Drużyna
Puchar Stanleya	Pittsburgh Penguins
Presidents’ Trophy Najlepsza drużyna sezonu zasadniczego	San Jose Sharks
Prince of Wales Trophy Najlepszy zespół Konferencji Wschodniej	Pittsburgh Penguins
Clarence S. Campbell Bowl Najlepszy zespół Konferencji Zachodniej	Detroit Red Wings
Hart Memorial Trophy Najwartościowszy zawodnik (MVP) sezonu zasadniczego	Aleksandr Owieczkin	Washington Capitols
Maurice Richard Trophy Zdobywca największej liczby goli w sezonie zasadniczym	Aleksandr Owieczkin	Washington Capitols
Art Ross Memorial Trophy Zdobywca największej liczby punktów w sezonie zasadniczym	Jewgienij Małkin	Pittsburgh Penguins
James Norris Memorial Trophy Najlepszy obrońca	Zdeno Chara	Boston Bruins
Trofeum Vezina Najlepszy bramkarz	Tim Thomas	Boston Bruins
Calder Memorial Trophy Najlepszy debiutant	Steve Mason	Columbus Blue Jackets
Jack Adams Award Trener roku	Claude Julien	Boston Bruins

• Oficjalna strona NHL. nhl.com. [dostęp 2017-09-25]. (ang.).