Długość ciała 114–229 cm, długość ogona 15–27 cm, wysokość w kłębie 85–130 cm; masa ciała 38–220 kg[19].
Systematyka
Rodzaj zdefiniował w 1800 roku francuski przyrodnikGeorges Cuvier w publikacji swojego autorstwa zatytułowanej Lekcje anatomii porównawczej[1]. Gatunkiem typowym jest (oznaczenie monotypowe) lama andyjska (L. glama).
Auchenia (Aucheria, Auchenias): gr.αυχενιοςaukhenios ‘szyjny’, od αυχην aukhēn ‘szyja’[22]. Gatunek typowy: Illiger wymienił dwa gatunki – Lacma vicunnaTiedemann, 1808 (= Camellus vicugnaG.I. Molina, 1782) i Camelus llacmaIlliger, 1811 (= Camelus glamaLinnaeus, 1758) – z których typem nomenklatorycznym jest Camelus llacmaIlliger, 1811 (= Camelus glamaLinnaeus, 1758).
Guanaco: hiszpańska nazwa guanako dla gwanako, od keczuańskiej nazwy wanaku dla gwanako[6]. Gatunek typowy (oznaczenie monotypowe): Camelus guanicoeP.L.S. Müller, 1776.
Vicunia: hiszpańska nazwa vicuña dla wikunii, od keczuańskiej nazwy wik’uña dla wikunii[23].
Dromedarius: łac.dromas, dromadis ‘dromader’, od gr. δρομας καμηλος dromas kamēlos ‘biegnący wielbłąd’, od δρομας dromas ‘biegnący’[24].
Vicugna: hiszpańska nazwa vicuña dla wikunii, od keczuańskiej nazwy wik’uña dla wikunii[23]. Gatunek typowy (oznaczenie monotypowe): Camelus vicugnaMolina, 1782.
Pacos: peruwiańskie nazwy paco, pacos dla lam, zaadaptowane przez Buffona w 1765 roku[25]. Gatunek typowy (oznaczenie monotypowe): Camelus pacosLinnaeus, 1758.
Protorhea: gr. πρωτος prōtos ‘pierwszy, przed’; rodzaj RheaBrisson, 1760 (ptaki); autorzy błędnie zidentyfikowali szczątki kostne (lewa kość udowa, kilka paliczków stopy i paliczek końcowy) jako należące do prymitywnego ptaka z rodziny nandu (Rheidae)[26]. Gatunek typowy (oznaczenie monotypowe): Protorhea azaraeMoreno & Mercerat, 1891 (= Camelus vicugnaMolina, 1782).
Neoauchenia: gr. νεος neos ‘nowy’; rodzaj AucheniaIlliger, 1811[27].
Podział systematyczny
Niektóre ujęcia systematyczne umieszczają L. vicugna i L. pacos w odrębnym rodzaju Vicugna[19][18]; tutaj klasyfikacja z współcześnie występującymi gatunkami za Mammals Diversity Database i All the Mammals of the World (2023)[28][29][30][17]:
Puna i wysokie Andy w południowo-wschodnim Peru (na południe od regionu Ancash), zachodniej Boliwii, północno-wschodnim Chile i północno-zachodniej Argentynie (na południe do -29° szerokości geograficznej południowej); introdukowany w Ekwadorze; zakres wysokości: 3200–4800 m n.p.m.
↑Nazwa odrzucona, publikacja Frischa Das Natur-System der Vierfüßigen Thiere została uznana za nieważną (poza kilkoma wyjątkami) na mocy uprawnień ICZN ze względu na niekonsekwentne stosowanie nazewnictwa binominalnego[2].
↑ abcdNazwy zwyczajowe za: W. Cichocki, A. Ważna, J. Cichocki, E. Rajska-Jurgiel, A. Jasiński & W. Bogdanowicz: Polskie nazewnictwo ssaków świata. Warszawa: Muzeum i Instytut Zoologii PAN, 2015, s. 169. ISBN 978-83-88147-15-9. (pol. • ang.).
↑D.E. Wilson & D.M. Reeder (redaktorzy): Genus Lama. [w:] Mammal Species of the World. A Taxonomic and Geographic Reference (Wyd. 3) [on-line]. Johns Hopkins University Press, 2005. [dostęp 2021-05-02]. (ang.).
↑N. Upham, C. Burgin, J. Widness, M. Becker, J. Zijlstra & D. Huckaby: Treeview of Mammalian Taxonomy Hierarchy. [w:] ASM Mammal Diversity Database (Version 1.13) [on-line]. American Society of Mammalogists. [dostęp 2025-02-04]. (ang.).
↑ abcdClass Mammalia. W: Lynx Nature Books: All the Mammals of the World. Barcelona: Lynx Edicions, 2023, s. 634. ISBN 978-84-16728-66-4. (ang.).
↑Appendix 2: Domestic species. W: Lynx Nature Books: All the Mammals of the World. Barcelona: Lynx Edicions, 2023, s. 712. ISBN 978-84-16728-66-4. (ang.).
↑Taxonomy: Lama – Genus. The IUCN Red List of Threatened Species. [dostęp 2025-02-05]. (ang.).
↑K. Kowalski (red.), A. Krzanowski, H. Kubiak, B. Rzebik-Kowalska & L. Sych: Ssaki. Wyd. IV. Warszawa: Wiedza Powszechna, 1991, s. 13, seria: Mały słownik zoologiczny. ISBN 83-214-0637-8.