Położenie gminy Karsin na tle powiatu i województwa
Gmina Karsin znajduje się w południowej części powiatu kościerskiego. Graniczy z gminami leżącymi w powiecie kościerskim: Kościerzyna (wiejska), Stara Kiszewa, Dziemiany oraz z leżącymi w powiecie chojnickim: Czersk i Brusy.
Gmina Karsin według podziału fizycznogeograficznego Kondrackiego znajduje się w całości na terenie mezoregionu Bory Tucholskie[2].
W podziale administracyjnym z lat 1975-1998 gmina Karsin leżała na terenie województwa gdańskiego i graniczyła z województwem bydgoskim[3].
Środowisko naturalne
Ukształtowanie powierzchni w okolicy GórekJezioro WielewskieRezerwat Motowęże
Wysoczyzna morenowa, położona w centralnej części gminy, posiada urozmaiconą rzeźbę z deniwelacjami dochodzącymi do 45 metrów. Najwyższy punkt gminy znajduje się na północ od Wiela i ma 201,4 m n.p.m. Drugie co do wysokości wzgórze znajduje się w pobliżu Przytarni i ma 195,3 m n.p.m. Trzecie znajduje się w pobliżu Górek, a jego wysokość wynosi 167 m n.p.m.[4] Dominującą formą terenu jest sandr[5].
Gleby
Na terenie gminy występują dwa zasadnicze typy gleb: gleby brunatne kwaśne oraz gleby bielicowe[7]. Wśród gleb bielicowych dominują gleby słabogliniaste oraz luźne[8]. W pobliżu rzek występują gleby organiczne[9].
Pierwsze wzmianki o miejscowościach leżących na terenie gminy pochodzą z XIV wieku. Są to najczęściej przywileje lokacyjne wsi. Cisewie otrzymało ten przywilej w 1323, Górki – w 1352, Miedzno – w 1353, Kliczkowy – w 1357, Karsin – w 1360, Osowo – w 1374, Przytarnia – w 1378, Wiele – w 1382, Borsk – w 1383. Z dokumentów wynika, że miejscowości te już istniały wcześniej. Obszar gminy był położony na terenie powiatu tucholskiego[13]. Ziemie te miały mocne powiązania gospodarcze z Chojnicami.
21 września 1772, w wyniku I rozbioru Polski, teren gminy wszedł w skład państwa pruskiego. Prusacy utworzyli tego samego dnia powiat chojnicki, do którego weszły tereny gminy Karsin. Powiat ten należał do rejencji kwidzyńskiej[14].
1 sierpnia 1919 utworzono województwo pomorskie, ze stolicą w Toruniu. W powiecie Chojnickim znalazło się jedno miasto oraz 88 gmin wiejskich. Liczba gmin oraz ich granice ulegały częstym zmianom. 23 marca 1933 liczba oraz granice gmin uległy stabilizacji. Karsin stracił siedzibę gminy[14]. W 1935 Karsin odzyskał stolicę gminy[15].
Podczas II wojny światowej został wprowadzony nowy podział administracyjny, korygujący granice gminy[16]. W 1945 Karsin zachował siedzibę gminy[17].
W 1975, w wyniku przeprowadzonej reformy administracyjnej, gmina weszła w skład województwa gdańskiego. Po kilkunastu latach – w 1990 – gmina weszła w skład rejonu kościerskiego. Dziewięć lat później – w 1999 – gmina weszła w skład powiatu kościerskiego, wchodzącego w skład województwa pomorskiego ze stolicą w Gdańsku[13].
Demografia
Ludnością zamieszkującą gminę Karsin są Zaboracy będący jedną z kaszubskich grup etnicznych[18].
Miejscowości
Tab. 1. Miejscowości podstawowe oraz ich integralne części w administracji gminy Karsin, z wyrażeniem ich położenia geograficznego.
Piramida wieku mieszkańców gminy Karsin w 2014 roku[1].
Gospodarka
Pole uprawne w MalarachCentrum Wiela
Rolnictwo i leśnictwo
W 2007 z pierwszego sektora gospodarczego utrzymywało się 0,9% mieszkańców gminy. Mimo to użytki rolne zajmują 37,9% powierzchni gminy[19]. Według danych ze spisu rolnego z 2002 rolnictwo jest rozdrobnione. W 2002 na 887 gospodarstw 287 miało mniej niż 1 ha powierzchni gruntów ornych, 139 – od 1 ha do 2 ha. Gospodarstw ponad 50 ha było 9, przy czym nie było żadnych powyżej 100 ha[20]. Kolejnym problemem rolnictwa jest niska jakość gleb. Dominują gleby klasy IV i V. Produkcja jest niewyspecjalizowana, szczególnie w gospodarstwach małych. Produkcja towarowa jest niska, głównie na potrzeby własne. Tradycjonalizm w rolnictwie powoduje jednak potencjał agroturystyczny[21].
Przemysł i budownictwo
W latach 60. XX wieku na terenie gminy zaczął rozwijać się przemysł. Planowano urbanizację Karsina i odejście od rolnictwa jako głównego źródła utrzymania ludności[22].
W 2007 przemyśle i budownictwie pracowało 51% pracujących mieszkańców gminy[19]. Głównymi gałęziami przemysłu są: przemysł rolno-spożywczy i przemysł drzewny[23].
Na terenie gminy znajduje się jeden przystanek kolejowy – Karsin, położony przy linii kolejowej nr 215[28]. Przystanek ten znajduje się w południowej części Karsina, przy ulicy Dworcowej[29].
Kolej dotarła do Karsina w 1928, podczas budowy Magistrali Węglowej[30].
Na terenie gminy działają dwa zespoły szkół, w których znajdują się szkoła podstawowa i gimnazjum – Zespół Szkół nr 1 w Karsinie oraz Zespół Szkół nr 2 w Wielu. Oprócz tego w Osowie znajduje się szkoła podstawowa. W tych miejscowościach działają również przedszkola[32].
Sport
Na terenie gminy działa jeden klub piłkarski – Gwiazda Karsin. Drużyna gra zazwyczaj w gdańskiej A albo B-klasie[33]. Klub mecze w charakterze gospodarza gra na stadionie przy ulicy Kolejowej 12 w Karsinie[34].
Zabytki
Na terenie gminy znajdują się 6 obiektów znajdujących się na liście Narodowego Instytutu Dziedzictwa:
budynek gospodarczy przy domu nr 13 w Borsku
park dworski wraz z alejami dojazdowymi w Cisewiu
dom nr 3 w Przytarni
budynek gospodarczy przy domu nr 23 w Przytarni
kościół św. Mikołaja we Wielu
kalwaria we Wielu
Ponadto na liście znajdują się układu ruralistyczne wsi: Przytarnia, Wdzydze Tucholskie oraz Wiele.
W Wojewódzkiej Ewidencji Zabytków znajdują się 177 obiekty położone na terenie gminy[35].
Religia
Kościół parafialny w Karsinie
Kościół rzymskokatolicki
Na terenie gminy znajdują się trzy parafie rzymskokatolickie[36]:
Najstarszą parafią na terenie gminy jest parafia wielewska, która powstała w XV wieku. Parafia w Karsinie wyodrębniła się z niej w 1913[41] (lecz do 1936 pozostawała jako kuracja)[42]. W Osowie (od parafii Karsin) w 1984. Parafia w Mokrem w 1976 (z parafii Czersk)[41].
Administracja i polityka
Urząd Gminy w Karsinie
Wójt i Rada Gminy
Na czele gminy stoi wójt oraz piętnastoosobowa rada gminy[43]. Wójtem gminy jest Roman Brunke[44].
↑ abGmina Karsin w liczbach [online], Polska w liczbach [dostęp 2016-03-16], liczba ludności na podstawie danych GUS.
↑Jerzy Kondracki: Geografia Regionalna Polski. Warszawa: PWN, 2002, s. 74. ISBN 83-01-13897-1.
↑Poznaj swoje województwo. Warszawa: Ludowa Spółdzielnia Wydawnicza, 1979, s. Okładka.
↑ abKrzysztof Pietelski, Ireneusz Olszak. Wiek osadów „Wielewskiej Wyspy Morenowej” na obszarze sandru kościerskiego. „Słupskie Prace Geograficzne”. 3/2007. s. 141-148.
Aktualizacja programu ochrony środowiska dla gminy wiejskiej Karsin będącej udziałowcem zakładu utylizacji odpadów komunalnych „Stary Las” sp. z o.o. na lata 2010 – 2013, z perspektywą 2014 – 2017. Karsin: 2010.
Stanisław Gierszewski (red.): Chojnice dzieje miasta i powiatu. Wrocław – Warszawa - Kraków - Gdańsk: Ossolineum, 1971.
Aleksander Łosiński: Dzieje parafii Karsin. Pelplin: Bernardinium, 2010. ISBN 978-83-7380-910-9.
Kazimierz Ostrowski (red.): Dzieje Chojnic. Chojnice: Urząd Miejski w Chojnicach, 2003.