Flotylla FlandriaFlotylla Flandria (niem. U-Bootflottille Flandern) – była formacją Cesarskiej Marynarki Wojennej utworzoną w celu koordynacji działań przeciw flotom państw sprzymierzonych na wodach terytorialnych Wielkiej Brytanii. Początkowo jednostka została utworzona jako jedna Flotylla, a następnie podzielona na dwie. Flotylla została utworzona w marcu 1915 roku w okupowanym przez Niemców belgijskim porcie Brugia. Jej dowódcą został mianowany Kapitänleutnant Karl Bartenbach[1]. Operowała z portów Zeebrugge oraz Ostenda. Pierwszymi okrętami włączonymi do jednostki były niewielkie okręty typu UB I oraz typu UB II. Nieco później do flotylli dołączono podwodne stawiacze min typu UC I. Okręty te w dużej części, były prefabrykowane w Niemczech i transportowane w częściach do Brugii, gdzie były składane i wodowane. Pierwszym okrętem, który rozpoczął służbę w jednostce był dowodzony przez Otto Steinbrincka[2] SM UB-10[3]. W ciągu następnych kilku miesięcy kolejne okręty były przydzielane do Flotylli. W październiku 1915 roku ich liczba wzrosła do 16. Były wśród nich: SM UB-4[4], SM UB-6[5], SM UB-13[6], SM UB-16, SM UB-17, SM UB-26, SM UB-27, SM UC-8, SM UC-9, SM UC-10, SM UC-11. W późniejszym okresie dołączyły do niej m.in. SM UB-30[7], SM UB-31[8], SM UB-33[9], SM UB-35[10], SM UB-37[11], SM UB-38[12], SM UB-40[13]. W październiku 1917 roku Flotylla została podzielona na dwie pełne flotylle, których nadrzędnym dowódcą pozostał Karl Bartenbach.
Od września 1918 roku kolejne okręty były wycofywane z portów Belgii do baz w Niemczech. Okręty, które przetrwały do czasu zawieszenia broni i rozejmu, zostały poddane w listopadzie 1918 roku Royal Navy w Harwich. Przypisy
Bibliografia
Information related to Flotylla Flandria |
Portal di Ensiklopedia Dunia