ESL One Cologne 2014 (Electronic Sports League One Cologne 2014) – trzeci międzynarodowy turniej rangi major Counter-Strike: Global Offensive, sponsorowany przez wydawcę gry, Valve Corporation. Wydarzenie organizowane było przez ESL i odbyło się podczas Gamescom 2014 w dniach 14 – 17 sierpnia 2014 w Centrum Wystawienniczym w Kolonii[1]. W puli nagród było 250 000 USD do podziału między szesnaście drużyn[2][3]. Zwycięzcą turnieju zostało Ninjas in Pyjamas, które w finale pokonało Fnatic 2-1, a nagrodę MVP turnieju dostał friberg[4][5]. Finał na oficjalnym kanale ESL Twitch obejrzało ponad 409 tysięcy widzów[6], podczas gdy niecałe 3 miliony unikalnych użytkowników oglądało wydarzenie przez cztery dni[7][8].
Drużyny
Udział w turnieju zapewniło sobie osiem najlepszych zespołów poprzedniego turnieju posiadających status Legendy. Jedna z nich, LGB eSports straciła ten status po transferze zawodników do innych drużyn, dzięki czemu dodatkowy slot w kwalifikacjach przyznany został drużynie z Indii[9][10].
↑Cloud9 zyskało miejsce na turnieju po przejęciu składu compLexity Gaming
Format rozgrywek
W fazie grupowej podobnie jak w poprzednich turniejach drużyny zostały podzielone na cztery grupy, w których rozegrały mecze na zasadach Best-of-One w formacie GSL.
W fazie play-off zagrało 8 najlepszych zespołów, gdzie zwycięzca grupy grał z drużyną, która zajęła drugie miejsce. Dodatkowo drużyny z tych samych grup rozlokowano tak, aby mogły się ze sobą spotkać dopiero w finale. Mecze rozgrywano na zasadach Best-of-Three w systemie pojedynczej eliminacji[11].
Pula map
W puli dostępnych map zaszły duże zmiany. Usunięto mapę Train, która była najczęściej banowana podczas poprzednich turniejach, a w jej miejsce dodano trzy nowe mapy: Cache, Cobblestone oraz Overpass[12][13]. Zmiany zaszły również w kontekście wyboru map. W fazie grupowej drużyny banowały na przemian po dwie mapy, a system spośród trzech pozostałych losował jedną mapę, na której rozgrywano mecz, natomiast w fazie pucharowej najpierw banowano po jednej mapie, dalej wybierano po jednej na której drużyny chciały grać, a na końcu system spośród trzech pozostałych losował mapę decydującą[14][15]. Dostępnymi mapami były[12]:
