Ding Junhui
Ding Junhui (chiń. 丁俊晖; pinyin Dīng Jùnhuī; ur. 1 kwietnia 1987[1], w Yixing, w prowincji Jiangsu), zawodowy snookerzysta chiński, obecnie mieszkający w Wielkiej Brytanii. Wicemistrz świata z 2016 roku. Plasuje się na 8. miejscu pod względem zdobytych breaków stupunktowych w profesjonalnych turniejach, w lutym 2025 miał ich łącznie 685[2]. KarieraDing rozpoczął grać w snookera w wieku 9 lat, kiedy to z nudów dołączył do gry ze swoim ojcem i jego kolegami. Ćwiczył 8 godzin dziennie, aby w roku 2003 zostać najwyżej notowanym zawodnikiem snookera w Chinach. W 2002 zdobył mistrzostwo świata amatorów w kategorii do lat 21. W marcu 2005 uczcił swoje 18. urodziny awansem do finału turnieju rankingowego China Open w Pekinie, pokonując po drodze kilku zawodników z pierwszej szesnastki światowego rankingu: Petera Ebdona, Marco Fu i Kena Doherty. W finale pokonał wielokrotnego mistrza świata Stephena Hendry’ego 9:5. Było to jego pierwsze w karierze zwycięstwo w turnieju rankingowym. W grudniu 2005 awansował do finału turnieju UK Championship w Yorku, pokonując po drodze m.in. Joe Perry’ego, Paula Huntera i Jimmy’ego White’a; 18 grudnia pokonał w finale Steve’a Davisa 10:6. W sierpniu 2006 pokonał w finale Northern Ireland Trophy Ronnie O’Sullivana 9:6. 14 stycznia 2007 roku zdobył breaka maksymalnego podczas turnieju Masters. W tym samym turnieju udało mu się dojść do finału, gdzie 21 stycznia 2007 zmierzył się z powracającym do życiowej formy Ronnie O’Sullivanem. Przegrał 3:10, oddając wszystkie frejmy wieczornej sesji (sesję popołudniową przegrał 3:5). Przy stanie 3:9 Chińczyk miał zamiar poddać mecz; podszedł z wyciągniętą ręką do sędziego Jana Verhaasa, jednak zdążył rozdzielić ich O’Sullivan, który złapał Chińczyka i wyprowadził z hali. Nakłonił go do dalszej gry i Ding wrócił na następnego, jednak ostatniego już frejma. Spotkanie kończył ze łzami w oczach – spowodowanymi niemożnością podjęcia równorzędnej walki z Anglikiem. Po meczu został pocieszony przez O’Sullivana i swoich fanów; pośpiesznie odebrał nagrodę za maksymalnego breaka, po czym szybko opuścił Wembley Arena[3]. W październiku 2008 w finale World Series of Snooker w Warszawie zwyciężył z Kenem Dohertym 6:4. Po dwóch słabszych sezonach powrócił do zwycięskiej formy w sezonie 2009/2010, kiedy to dotarł do finału Grand Prix, gdzie przegrał z Neilem Robertsonem 4:9. W kolejnym turnieju, UK Championship, przerwał trzyletnie pasmo bez końcowego sukcesu, pokonując w decydującym meczu Johna Higginsa 10:8. Sezon 2013/2014 był wyjątkowo udany dla Dinga, wygrał 5 turniejów rankingowych i wspiął się na drugie miejsce na liście rankingowej. Mimo to, w następnym sezonie grał bardzo słabo, osiągając jedynie trzy półfinały[4]. W 2016 roku Ding Junhui został pierwszym Azjatą, który dotarł do finału mistrzostw świata. Został w nim pokonany 18-14 przez Marka Selby’ego[5]. To jednak Ding wbił ostatnią 86 „setkę” turnieju tym samym wyrównując rekord z poprzedniego roku. Występy w turniejach w całej karierzeDane na podstawie Snooker.org[4]. Turnieje rankingowe
Turnieje nierankingowe
Inne odmiany snookera
Byłe turnieje rankingowe
Byłe turnieje nie-rankingowe
Przypisy
Bibliografia
Information related to Ding Junhui |
Portal di Ensiklopedia Dunia