Bill Wyman

Bill Wyman (1989)
Data i miejsce urodzenia	24 października 1936 Londyn, Anglia, Wielka Brytania
Instrumenty	gitara basowa
Gatunki	rock and roll, blues-rock, rock psychodeliczny
Zawód	muzyk
Aktywność	1960–1993, 1997–
Wydawnictwo	Velvel, Koch International, Rolling Stones Records
Zespoły
The Rolling Stones Bill Wyman’s Rhythm Kings The Cliftons
Multimedia w Wikimedia Commons
Cytaty w Wikicytatach
Strona internetowa

Bill Wyman, właściwie William George Perks^[1] (ur. 24 października 1936 w Londynie^[2]) – brytyjski muzyk rockowy, basista. Od grudnia 1962 do grudnia 1992 był basistą w zespole rockowym The Rolling Stones^{[3][4][5][6][7][8][9]}.

W wieku 10 lat rozpoczął 3-letnią naukę gry na fortepianie, potem sam uczył się gry na gitarze basowej. Przed przystąpieniem do zespołu Rolling Stones grał na gitarze basowej w kilku lokalnych zespołach.

Był trzykrotnie żonaty. 24 października 1959 poślubił Diane Cory, z którą miał syna Stephana Paula. Jednak w 1969 doszło do rozwodu. W 1984, kiedy Wyman miał 48 lat, związał się z wówczas 13-letnią Mandy Smith^[10], którą poznał za kulisami jednej z gal rozdania nagród muzycznych^[11]. Przez dwa lata ich związek pozostał w ścisłej tajemnicy, ale kiedy informacja została podana do wiadomości publicznej, stała się największym skandalem show-biznesu dekady^[11]. Jej matka zaakceptowała ten związek. W 2010, w wywiadzie dla „Daily Mail”, Smith wyznała, że rozpoczęła stosunki seksualne z Wymanem, mając zaledwie 14 lat. 2 czerwca 1989 52-letni Wyman poślubił wtedy 18-letnią Smith^[12]. Na ich ślubie pojawili się m.in. Mick Jagger, Jerry Hall i Keith Richards^[13]. W 1991 rozwiedli się^[14]. 21 kwietnia 1993 ożenił się z Suzanne Accostą, z którą ma trzy córki: Katherine Noelle (ur. 1994), Jessicę Rose (ur. 1995) i Matildę May (ur. 1998).

Po odejściu z zespołu zaczął nagrywać solowe płyty oraz występować i nagrywać z Bill Wyman’s Rhythm Kings^{[3][4][5][6][7][8][9]}.

W 2012 wystąpił ponownie (po 20 latach) z The Rolling Stones na koncertach w The O2 Arena w Londynie w ramach trasy 50 & Counting z okazji pięćdziesięciolecia powstania zespołu^[15].

• Monkey Grip (1974)
• Stone Alone (1976)
• Bill Wyman (1982)
• Stuff (1992 – Japonia i Argentyna; 2000 – Wielka Brytania)
• Back to Basics (2015)
• Drive My Car (2024)

• Willie & The Poor Boys (1985); Mickey Gee, Andy Fairweather-Low, Geraint Watkins i Charlie Watts

• A Stone Alone: The Solo Anthology 1974–2002 (2002)

• Struttin’ Our Stuff (1997)
• Anyway the Wind Blows (1998)
• Groovin' (2000)
• Double Bill (2001)
• Just for a Thrill (2004)

• I Can Tell, John Hammond, Jr., 1967
• The London Howlin’ Wolf Sessions, 1971
• Manassas, 1972
• Jamming with Edward!, 1972
• Drinkin’ TNT And Smokin’ Dynamite, Junior Wells i Buddy Guy, 1977

• „In Another Land” (1967)
• „Monkey Grip Glue” (1974)
• „White Lightnin'” (1974)
• „A Quarter to Three” (1976)
• „(Si, Si) Je suis un rock star” (1981)
• „Visions” (1982)
• „Come Back Suzanne” (1982)
• „A New Fashion” (1982)
• „Baby Please Don’t Go” (1985)
• „What & How & If & When & Why” (2015)
• „Drive My Car” (2024)

• Oficjalna strona internetowa Billa Wymana (ang.)