Barrakuda europejska

Barrakuda europejska
	Sphyraena sphyraena
	(Linnaeus, 1758)
	Systematyka
Domena	eukarionty
Królestwo	zwierzęta
Typ	strunowce
Podtyp	kręgowce
Gromada	promieniopłetwe
Rząd	okoniokształtne
Podrząd	makrelowce
Rodzina	barrakudowate
Rodzaj	Sphyraena
Gatunek	barrakuda europejska
Synonimy
	Cestreus rondeletii Walbaum 1793; Esox sphyraena Linnaeus, 1758; Mugil hasselquistii Bloch & Schneider 1801; Sphyraena bocagei Osório, 1891; Sphyraena esocina Schinz 1822; Sphyraena spet Lacepède, 1803; Sphyraena sphyraena bocagei Osório, 1891; Sphyraena vulgaris Cuvier, 1829;
	Cestreus rondeletii Walbaum 1793; Esox sphyraena Linnaeus, 1758; Mugil hasselquistii Bloch & Schneider 1801; Sphyraena bocagei Osório, 1891; Sphyraena esocina Schinz 1822; Sphyraena spet Lacepède, 1803; Sphyraena sphyraena bocagei Osório, 1891; Sphyraena vulgaris Cuvier, 1829;
	Kategoria zagrożenia (CKGZ)
	; najmniejszej troski
	Multimedia w Wikimedia Commons

Barrakuda europejska^[3], świrena^[3] (Sphyraena sphyraena) – gatunek ryby z rodziny barrakudowatych (Sphyraenidae).

Występowanie

Północny Ocean Atlantycki od Zatoki Biskajskiej po Moçâmedes w Angoli, Maderę i Azory, Morze Śródziemne i Morze Czarne. Występuje w przybrzeżnych wodach głównie ponad piaszczystym podłożem, do głębokości 100 m^[4].

Wygląd

Wyciągnięte, szczupakowate ciało o bardzo długiej, spiczasto zakończonej głowie. Oczy duże o średnicy większej niż połowa wysokości głowy. Szczęka dolna wysunięta. Na szczękach i kościach podniebienia silne, ostre zęby.

Grzbiet szary, zielonkawy lub brązowawy. Strona brzuszna srebrzyście lśniąca. Dorosłe osobniki mają około 24 ciemnych, poprzecznych prążków usytuowanych wzdłuż górnej połowy ciała. Dwie daleko odsunięte od siebie płetwy grzbietowe; pierwsza z pięcioma silnymi kolcami, druga z jednym kolcem i dziewięcioma promieniami miękkimi.

Maksymalna długość 165 cm^[4], przeciętnie osiągają około 60 cm.

Tryb życia

Młode ryby wiodą stadny tryb życia. Osobniki starsze są raczej samotnikami. Barrakudy uchodzą za ryby bardzo agresywne, mogące czasami napadać kąpiących się ludzi.

Pokarm

Są drapieżnikami. Polują na ryby ławicowe podążając ich śladem często na dłuższych odcinkach. Dietę uzupełniają głowonogami i skorupiakami.

Rozmnażanie

Gatunek jajorodny. Ikra unosi się swobodnie w wodzie, matka nie zajmuje się jajami.

Przypisy

↑ Sphyraena sphyraena, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).
↑ Sphyraena sphyraena, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species (ang.).
↑ ^a ^b FritzF. Terofal FritzF., ClausC. Militz ClausC., Ryby morskie, HenrykH. Garbarczyk (tłum.), EligiuszE. Nowakowski (tłum.), Warszawa: Świat Książki, 1996, ISBN 83-7129-306-2, OCLC 830127003 .
↑ ^a ^b Sphyraena sphyraena. (ang.) w: Froese, R. & D. Pauly. FishBase. World Wide Web electronic publication. fishbase.org [dostęp 2 stycznia 2011]

Bibliografia

Fritz Terofal, Claus Militz: Ryby morskie. Leksykon przyrodniczy. Henryk Garbarczyk i Eligiusz Nowakowski. Warszawa: Świat Książki, 1996. ISBN 83-7129-306-2.
Josef Reichholf, Gunter Steinbach, Claus Militz: Wielka encyklopedia ryb : słodkowodne i morskie ryby Europy. Wiśniewolski Wiesław (tłum.). Warszawa: Muza, 1994. ISBN 83-7079-317-7.

[itis-1] Sphyraena sphyraena, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).

[iucn-2] Sphyraena sphyraena, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species (ang.).

[FTm-3] FritzF. Terofal FritzF., ClausC. Militz ClausC., Ryby morskie, HenrykH. Garbarczyk (tłum.), EligiuszE. Nowakowski (tłum.), Warszawa: Świat Książki, 1996, ISBN 83-7129-306-2, OCLC 830127003 .

[FB-4] Sphyraena sphyraena. (ang.) w: Froese, R. & D. Pauly. FishBase. World Wide Web electronic publication. fishbase.org [dostęp 2 stycznia 2011]

[1]

[2]

[3]

[4]