Acid uric
Descobridor o inventaire
Data de descobèrta
Contrari
Color
Simbòl de quantitat
Simbòl d'unitat
Proprietat de
Fondador
Compren
Data de debuta
Data de fin
Precedit per
Seguit per
Coordenadas
[[Image: ${\displaystyle \rightleftharpoons }$  Tautomèr ceto (a esquèrra) e enol (a dreche) de l'acid uric Modelizacion tridimensionala|none|110pxpx]]
General
Formula bruta	C5H4N4O3  [Isomèrs]
Nom IUPAC	7,9-diidro-1H-purina-2,6,8(3H)-triona
Numèro CAS	69-93-2
Còde ATC	DB01696
Aparéncia	cristals blancs
Massa moleculara	168,1103 ± 0,006 g/mol C 35,72 %, H 2,4 %, N 33,33 %, O 28,55 %,
Temperatura de fusion	300 °C
Solubilitat	fèble dins l'aiga
Unitats del SI & CNTP, exceptat indicacion contrària.
Identificants
BNF	.
SUDOC	.
BNE	.
GND	.
VIAF	.
ULAN
ISSN	.
ZDB	.
DOI
Joconde	.
RKDimages
Rijksmonument
Mérimée	.
KGS
Historic Places identifier
ID d'artista de MusicBrainz
ID album de MusicBrainz
ID d'òbra de MusicBrainz
IMDb	.
NOR	.
Legislator
ISO standard	.
Identificant BHL
Identificant ITIS
Identificant IUCN
Identificant NCBI
Identificant TPDB
Identificant GBIF
Identificant WoRMS
Numèro EE
Indicatiu
Còde AITA
Còde OACI
Còde mnemonic
Identificant JPL Small-Body Database
Còde de l'observatòri Minor Planet Center
Identificant Structurae
Identificant Emporis
Numèro CAS
numèro EINECS
SMILES
InChI
InChIKey
Còde ATC
Numèro E
Identificant UNII
Numèro RTECS
Identificant ChemSpider
Identificant PubChem (CID)
Numèro ZVG
Identificant ChEBI
Numèro ONU
Còde Kemler
Identificant Drangbank
Mencion de dangièr SGH
Identificant Wine AppDB
Identificant d'un satellit NSSDC
SCN
Wikimedia Commons prepausa de documents multimèdia liures sus Acid uric.

L’acid uric es un compausat quimic de formula bruta C₅H₄O₃N₄. Es una molecula gaireben insolubla dins l’aiga resultant de la degradacion et de l'excrecion de las purinas (subretot la guanina e l'adenina) per l'èsser uman e los primats superiors, que possedisson pas pus l'enzim menant a l'allantoïna presenta per gaireben totes los autres mamifèrs.

Pels ausèls e los reptils, l'acid uric es tanben lo produch d'eliminacion de las purinas, mas son excrecion se fa dins las matèrias fecalas e non pas dins las urinas coma per l'òme (uricotelia)^[1].

L’acid uric es present en fèble quantitat dins lo sang (uricemia) dels mamifèrs (36 a 69 mg·L-1 per l’uman).

• Coma per fòrça acids, los tèxtes en bioquimia designan mai sovent l'acid uric amb lo nom de son anion, l'urat.

• Los sals de l'acid uric son nomenatsurats (urats de sòdi, urat de calci, urat d'amòni, etc.). Los urats an mai sovent una melhora solubilitat (de pH alcalin o neutre) que l'acid uric, que la cristallizacion es a l'origina de las crisis de gota.

Un aument de sa concentracion dins lo sérum sanguin, nomenat iperuricemia, provòca la gota, responsable d’artropatiás (artiti gotosa) e de litiasi renala per formacion de cristals dins los rens. Aquò pòt tanben venir d’un aument de la fraccion protonada de l'acid uric, per una diminucion del pH urinari per exemple.

Un aument del taus d'acid uric e la causa d’unas patologias espandidas dins lo mond. Foguèt mostrat qu'una iperuricemia ten un ròtle dins l'ipertension. D’estudis recentas suggerisson que l'acid uric es una de las causas du diabèta de tipe 2, lo taus d'acid uric essent un bon predicator de l'aparicion d'un [[diabèta]]. Predich tanben lo desvelopament de l'obesitat. Diferents estudis mostrèron que la baissa del taus d'acid uric permet de far baissar la tension, de far pèrdre de pes o de reduire los riscs de malautiás cardiovascularas^[2].

Lo taus d'acid uric pòt aumentar per la consomacion d'aliments rics en purina o en fructòsa^[2].

Dins lo cas de la femna prensa, un taus naut d’acid uric, combinat a una ipertension arteriala e una pèrda anormala d'albumina dins las urinas devon provocar la vigiléncia a causa dels riscs de toxemias

Lo sindròma de lisi tumorala s'acompanha d'una iperuricemia podent menaçar lo pronostic vital; los tractaments utilizats son la rasburicasa es car d’iperleucocitòsi o forma tumorala, allopurinol senon, e rarament l'emodialisi (epuracion extrarenala).

Microscopicament, los depauses d'urats se presentan coma una substéncia d'aspècte penchat, pauc colorabla, enrodada d'una reaccion macrofagica, istiocitària, fòrça pauc gigantocellulària. Aquesta substéncia pòt desparéisser parcialament pendent la fixacion formolada.