|
Rondo for piano and orkester i A-dur av Mozart
Rondo for piano og orkester i A-dur, K. 386 er ein konsertrondo av Wolfgang Amadeus Mozart, som Alfred Einstein meiner vart komponert seint i 1782.[1] KomposisjonMozart skreiv Rondo i A om lag samstundes som dei første tre pianokonsertane hans i Wien, nr. 11, 12 og 13. Ein trudde tidlegare at Mozart ikkje hadde skrive dette stykket ferdig,[2] fordi då Constanze Mozart selde manuskriptet i 1799 til J. A. André, mangla dei siste sidene. Alan Tyson oppdaga dei tidlegare tapte sidene i British Library i 1980. [3] Musikkvitaren Alfred Einstein meiner at stykket var meint som anten den originale finalen eller ein erstattande finale for hans Pianokonsert nr. 12 av Pianokonsert nr. 12 i A.[1] Begge stykka er i same toneart, og begge vart komponert i same tidsrom. Det er likevel nokre store skilnader. Dei tre konsertane som Mozart komponerte var a quattro (med berre fire strykarar som akkompagnement), medan ein rondo ikkje kan vere det, sidan celloane har ei sjølvstendig linje frå bassane.[4] Den første sida av manuskriptet hadde òg tittel og var datert av Mozart, noko som indikerer at det var eit frittståande stykke.[1] Kjelder
Bakgrunnsstoff
Information related to Rondo for piano and orkester i A-dur av Mozart |
||||||||||||||||
Portal di Ensiklopedia Dunia
