De Mille Miglia, duizend mijl, was een endurancerace in Italië die 24 keer georganiseerd werd tussen 1927 en 1957. De Mille Miglia werd een van de bekendste en belangrijkste enduranceraces en heeft veel betekend voor het Gran Turismo racen.

De Mille Miglia werd niet volgens een vaste route verreden, maar wel in hetzelfde deel van Italië. Niet minder dan 13 keer werd de route veranderd. Het grootste verschil is echter dat de Mille Miglia voor de Tweede Wereldoorlog tegen de klok in verreden werd en na de oorlog met de klok mee.
De Mille Miglia heeft een tweede leven gekregen als een regelmatigheidsrally voor oldtimers die uit de tijdsperiode van 1927 t/m 1957 komen.

In 1926 kwamen Aymo Maggi en Franco Mazzotti op het idee om in en rond hun geboortestad Brescia iets te doen voor de autosport. Samen met Renzo Castagneto, de secretaris van de Regio Automobil Club d'Italia in Brescia, en Giovanni Canestrini, een autosportjournalist bij La Gazzetta dello Sport, besloten ze om een race van ongeveer 1.500 km (1.000 Romeinse mijl) te organiseren door Italië. Om de weg aan te duiden bedacht Castagneto de rode pijl met witte letters. De eerste editie van de Mille Miglia werd op 26 maart 1927 georganiseerd en in totaal kwamen 77 wagens aan de start. De drie eerste plaatsen gingen uiteindelijk naar OM, een automerk dat zijn thuisbasis had in Brescia.

In 1928 begon de dominantie van Alfa Romeo, die met uitzondering van 1931 alle vooroorlogse edities wist te winnen.

In 1938 vond in het centrum van Bologna een ongeval plaats waarbij tien mensen omkwamen. Daarop besloot de Italiaanse overheid het racen in stedelijke gebieden te verbieden. In 1939 werd geen Mille Miglia georganiseerd en werd als vervanging een race in Libië verreden van Tobroek naar Tripoli. In 1940 werd een officieuze Mille Miglia georganiseerd onder de naam "Coppa Brescia"; verreden op een 165 km lang uitgestippeld circuit dat negen keer moest worden afgelegd. De overwinning ging naar het Duitse BMW.

Na de oorlog, in 1947, werd de Mille Miglia opnieuw georganiseerd. Biondetti wist met een Alfa Romeo 8C 2900 Berlinetta te winnen, maar daarna zou Ferrari bijna alle overwinningen opeisen. Door de steeds snellere en krachtigere wagens werd het racen op openbare wegen echter te gevaarlijk. De Carrera Panamericana in Mexico was een ware dodenrace, waarmee in 1954 gestopt werd. De 24 uur van Le Mans kende in 1955 het grootste autoraceongeval ooit (80 doden) en zorgde bijna voor het einde van alle races op de openbare weg. De Mille Miglia hield het vol tot 1957. Dat jaar crashte Alfonso de Portago met zijn Ferrari, waarbij 11 mensen omkwamen. Hierdoor viel het doek voor de inmiddels legendarische race.
In 1958, 1959 en 1961 werden nog pogingen ondernomen om de Mille Miglia in een andere opzet en andere route te laten plaatsvinden, maar dat liep op niets uit.

In 1967, veertig jaar na de eerste Mille Miglia, werd rond Brescia opnieuw een rally gereden met wagens uit de vooroorlogse Mille Miglia en tien jaar later werd dit nog eens overgedaan. Sinds 1982 wordt ongeveer jaarlijks een race georganiseerd voor alle modellen gebouwd tussen 1927 en 1957. Opnieuw wordt er van Brescia naar Rome en terug gereden, zoals dat gedaan werd in de jaren dertig.

• (it) (en) Officiële site
• (nl) Road Trip langs het parcours van de Mille Miglia
• (nl) Foto's en onboard rallyreports van de Mille Miglia 2009
• (nl) Foto's en onboard rallyreports van de Mille Miglia 2008
• (nl) Foto's en onboard rallyreports van de Mille Miglia 2007
• (nl) Mille Miglia, Duizend Mijl

Zie de categorie Mille Miglia van Wikimedia Commons voor mediabestanden over dit onderwerp.