|
The Legend of Zelda: A Link to the Past
The Legend of Zelda: A Link to the Past (яп.: ゼルダ の 伝説 神 々 の トライフォース Дзэруда но Дэнсэцу Камігамі no Торайфо: су, літар. «Легенда пра Зельден: Трыфорс Багоў») - відэагульня, распрацаваная і выдадзеная Nintendo для платформы Super Nintendo Entertainment System у 1991 годзе. Была выпушчана на тэрыторыі Паўночнай Амерыкі вясной, а ў Еўропе восенню 1992 года. Гульня працягнула серыю The Legend of Zelda, стаўшы трэцяй, якая выйшла ў рамках гульнявой серыі, але з’яўлялася прыквелам да двух папярэднім гульняў - The Legend of Zelda і Zelda II: The Adventure of Link. Над гульнёй працавала каманда распрацоўшчыкаў пад кіраўніцтвам Сігэру Міямото, аўтара ідэі і дызайнера першай гульні. A Link to the Past выкарыстала некалькі змененую механіку першай часткі серыі з праекцыяй «зверху-збоку». У гэтай гульні ўпершыню была выкарыстана ідэя перамяшчэння між двух светаў, што потым стала адметнай асаблівасцю гульняў серыі. Гульня была прададзена ў колькасці больш за 4 млн копій [3] і пазней перавыдадзеная для Game Boy Advance і сэрвісу Virtual Console Wii. Web-сайт GameSpot адзначыў A Link to the Past як гульню, якая ўнесла найбольш значны ўклад у развіццё серыі і адну з найвялікшых гульняў усіх часоў [4]. СюжэтГалоўным героем гульні з’яўляецца хлопчык з імем Лінк (Link), які жыве ў пачатку гісторыі са сваім дзядзькам ў доме на поўдзень ад замка Хайрул. Аднойчы ўвечары Лінк атрымлівае тэлепатычныя пасланне ад прынцэсы Зэльдэн, якая просіць яго аб дапамозе. Зэльден заключана ў цямніцу замка злым ведзьмаком з імем Агахнім (Agahnim), які пакараў смерцю яе бацьку, караля Хайрула, і захапіў уладу ў краіне. Агахнім плануе разбурыць пячатку, накладзеную стагоддзі таму Сямю Мудрацамі, і вызваліць Гэнона, прынца Цемры. У гэтым яму дапамагаюць каралеўскія салдаты, якімі ён кіруе з дапамогай магіі. Дзядзька Лінка адпраўляецца ў замак ратаваць прынцэсу, але атрымлівае смяротнае раненне і гіне. Лінк вызваляе Зэльдэн з вязніцы самастойна, але ўцёкі прынцэсы са зняволення толькі на час спыняюць ажыццяўленне задумы Агахніма. Суправадзіўшы Зэльдэн ў таемнаю святыню, Лінк працягвае свае пошукі, настаўнікам у якіх для яго становіцца адзін з нашчадкаў Сямі Мудрацоў, самотнік з імем Sahasrahla. Адзінай зброяй, здольнай супрацьстаяць цёмнай магіі Агахніма з’яўляецца Master Sword, старажытны магічны клінок, створаны для барацьбы «з тымі, у каго ў сэрцы пасялілася зло». Запячатаны ў п'едэстале, чароўны меч дазволіць ўзяць сябе ў рукі толькі сапраўднаму герою. Каб даказаць, што ён годны гэтага мяча, Лінку трэба знайсці тры магічных кулоны, схаваных у розных кутках каралеўства Хайрул. Аднак, атрымаўшы меч, ён высвятляе што Агахнім выявіў прытулак Зэльдэн, выкраў яе і перанёс у Мір Цемры (Dark World). Лінк ідзе за імі, наперадзе яго чакае сутычка з Агахнімам, а пасля і самім прынцам Цемры Гэнонам. ГеймплэйВыкарыстаная ў папярэдняй гульні Adventure of Link двухузроўневая схема, пры якой перамяшчэнне па гульнявым свеце паказвалася ў выглядзе схематычна карты, а лакацыі і бойкі адлюстроўваліся ў рэжыме платформера, выклікала ў гульцоў шмат незадаволенасцяў, і кіраўнік праекта Міямото вырашыў выкарыстаць гульнявую механіку першай часткі, з адлюстраваннем гульнявога прасторы ў перспектыве «зверху-збоку». Змены ў асноўным закранулі кіраванне (Лінк атрымаў магчымасць перасоўвацца па дыяганалі), нязначныя змены адбыліся са зброяй гульнявога персанажу (стрэлы сталі самастойным прадметам і пры стральбе з луку больш не расходваліся каштоўныя камяні Rubies, як гэта было ў першай гульні). Атака мячом магла паразіць праціўнікаў навокал гульнявога персанажу, а не толькі тых, якія стаяць перад ім, што палягчала вядзенне бою ва ўмовах колькаснага перавагі монстраў. З’явіўся індыкатар ўзроўню магіі (які з’яўляўся запазычаннем з Adventure of Link). Гульня ўнесла ў серыю новыя элементы, якія пазней сталі часткай вядомага стылю серыі The Legend of Zelda: шматузроўневыя падзямеллі, новыя віды рыштунку (абардажным крук, боты-хуткаходы). Нарэшце, была ўведзена маштабавальная мапа, якая дазваляе гульцу з лёгкасцю арыентавацца ў навакольным свеце і спрашчае пошук ключавых персанажаў і прадметаў. Карты лабірынтаў, як і ў першай гульні серыі, даводзіцца шукаць самастойна, дакладна таксама як і магічныя компасы, якія паказваюць размяшчэнне асноўных прадметаў, схаваных у падзямеллі. РаспрацоўкаКамерцыйны поспех першай гульні (The Legend of Zelda была прададзена ў колькасці 6`500`000 копій [5]) дазволіў Nintendo выдаткаваць на распрацоўку сіквела значны бюджэт і вызначыць большы перыяд часу для вытворчасці. Аднак на пачатковай стадыі (у 1988) гульню планавалася рэалізаваць на базе прыстаўкі NES, і толькі ў 1990 праект быў пераарыентаваны на наступную кансоль Nintendo - Super Famicom, вядомую за межамі Японіі як Super Nintendo Entertainment System. Павелічэнне даступных рэсурсаў спрыяла значнаму пашырэнню межаў гульнявога свету (8-мегабітны картрыдж для SNES дазваляў давесці аб'ём гульні да 1 Мб, у той час як 1-мегабітны картрыдж NES меў абмежаванне ў 128 Кб). Але нягледзячы на новыя магчымасці, распрацоўнікі ўсё ж былі вымушаныя аптымізаваць гульню для зніжэння яе аб'ёму. Так, быў выкарыстаны алгарытм сціску, які дазваляе знізіць глыбіню колеру большасці графічных элементаў да васьмі колераў (графіка прыстаўкі падтрымлівала 16 колераў). Дэкампрэсія адбывалася пры запуску гульні шляхам дадання аднаго біта да каляровага індэксу кожнага піксэля малюнку. Таксама значныя аб'ёмы памяці былі вызвалены метадам простага дублявання: прысутныя ў гульні светы-антыподы (Light World і Dark World) маюць ідэнтычную тапаграфію і з’яўляюцца, па сутнасці, відазмененымі копіямі адзін аднаго. ПрызнаннеThe Legend of Zelda: A Link to the Past была прыхільна прынятая як гульцамі, так і прэсай, і неаднаразова называлася адной з найвялікшых гульняў усіх часоў[6][7]. У 2005 сайт IGN змясціў гульню на 11 месца (па выніках галасавання сярод рэдакцыйнай калегіі) у сваім спісе «Top 100 Games»[8], а наведвальнікі рэсурсу вызначылі яе на 5-е месца [9]. Годам пазней Entertainment Weekly абраў A Link to the Past як лепшую гульню ўсіх часоў[10]. Удзельнікі рэсурсу GameFAQs далі гульні 4-е месца сярод лепшых [11], а чытачы японскага часопіса Famitsu прысвоілі 31-е месца ў спісе 2006 года[12]. Таксама гульня была вызначана на трэцяе месца часопісам EGM[13], значылася 23. ў спісе GameInformer 100[14] і 3-й у спісе двухсот лепшых гульняў Nintendo выдання Nintendo Power[15]. У чэрвені 2007 чытачы часопіса Edge вызначылі гульню на 6-е месца ў спісе 100 лепшых гульняў усіх часоў[16]. ScrewAttack змясціў гульню на 2-е месца свайго спісу 20 лепшых гульняў для SNES[17]. У 1992 гульня атрымала тытул «Лепшы сіквел» ад часопіса EGM[18]. У афіцыйным спісе Official Nintendo Magazine «100 найвялікшых гульняў Nintendo усіх часоў» гульня знаходзіцца на 8-м месцы (і з’яўляецца другой па рэйтынгу гульнёй серыі The Legend of Zelda, больш высокую пазіцыю - 2 месца - заняла The Legend of Zelda: Ocarina of Time для Nintendo 64)[19]. Цікавыя факты
Крыніцы, заўвагі
Спасылкі
Information related to The Legend of Zelda: A Link to the Past |
||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Portal di Ensiklopedia Dunia
