IV Mistrzostwa Świata w Piłce Nożnej z 1950 roku odbyły się w Brazylii. Był to pierwszy mundial od 12 lat – w latach 1942 i 1946 mistrzostw świata nie organizowano z powodu II wojny światowej i jej konsekwencji.
Kłopoty komunikacyjne i finansowe spowodowały, że do Brazylii nie wybrały się niektóre zespoły z tych, które zakwalifikowały się do finałów – Szkocja i Turcja, a także reprezentacja świeżo niepodległych Indii. W turnieju zadebiutowała reprezentacja Anglii.
Zachowano jednak oryginalne rozstawienie, skutkiem czego była nierówna liczba zespołów w grupach.
Te mistrzostwa były jedynymi w historii, w których nie rozgrywano finału[1].
Po raz drugi MŚ rozgrywano w systemie grupowym. Nie rozegrano tradycyjnego meczu finałowego, zwycięzcą turnieju zostawał zwycięzca grupy finałowej.
Zwycięstwo było nagradzane 2 punktami, remis 1 punktem, natomiast porażka nie była punktowana.
Los zrządził, że ostatni pojedynek między Brazylią a Urugwajem miał jednocześnie decydować o tytule mistrza. Mającym przewagę punktu Brazylijczykom wystarczał remis, ale mimo objęcia prowadzenia tuż po przerwie ulegli oni Urugwajowi. W tym meczu na stadionie Maracana w Rio de Janeiro zasiadła liczba 199 954 kibiców[9]. Ostatni żyjący uczestnik tego spotkania, Alcides Ghiggia (strzelec decydującego o triumfie Urugwajczyków gola) zmarł 16 lipca 2015, dokładnie w 65 rocznicę jego rozegrania[10].
