Formuła 1 Sezon 1961

Sezon 1961 Mistrzostw Świata Formuły 1
Inauguracja	14 maja
Zakończenie	8 października
Liczba wyścigów	8
	Mistrzowie
Kierowcy	Phil Hill
Konstruktorzy	Ferrari
Poprzedni sezon	Następny sezon
	Multimedia w Wikimedia Commons

Sezon 1961 Formuły 1 – dwunasty sezon Mistrzostw Świata Formuły 1. Mistrzem Świata został Phil Hill. W trakcie mistrzostw podczas GP Włoch na torze w Monzy zginął Wolfgang von Trips. Tytuł mistrza konstruktorów po raz pierwszy zdobył zespół Ferrari (prócz wspomnianych Hilla i Tripsa punkty dla Ferrari zdobywali: Amerykanin Richie Ginther, Włoch Giancarlo Baghetti oraz Belg Olivier Gendebien).

Przebieg

Sezon 1961 w Formule 1 był zdominowany przez świetnie zorganizowaną ekipę Ferrari. Tylko Stirling Moss w podstarzałym Lotusie był w stanie dwukrotnie pokonać dzięki swojej zręczności włoską ekipę (raz udało się to Innesowi Irelandowi). Giancarlo Baghetti zaliczył w swoim debiucie zwycięstwo (na torze we Francji).

Zmiany

Wyścig o Grand Prix Stanów Zjednoczonych zastąpił dotychczasowy wyścig Indianapolis 500.
Punkty za zwycięstwo zostały zwiększone z 8 do 9.

Eliminacje

Runda	Nazwa	Tor	Data	Pole position	Najszybsze okr.	Zwycięzca	Stajnia	Opony	Wyniki
1	Grand Prix Monako	Circuit de Monaco	14 maja	Stirling Moss	Stirling Moss Richie Ginther	Stirling Moss	Lotus-Climax	D	wyniki
2	Grand Prix Holandii	Circuit Park Zandvoort	22 maja	Phil Hill	Jim Clark	Wolfgang von Trips	Ferrari	D	wyniki
3	Grand Prix Belgii	Circuit de Spa-Francorchamps	18 czerwca	Phil Hill	Richie Ginther	Phil Hill	Ferrari	D	wyniki
4	Grand Prix Francji	Reims-Gueux	2 lipca	Phil Hill	Phil Hill	Giancarlo Baghetti	Ferrari	D	wyniki
5	Grand Prix Wielkiej Brytanii	Aintree Motor Racing Circuit	15 lipca	Phil Hill	Tony Brooks	Wolfgang von Trips	Ferrari	D	wyniki
6	Grand Prix Niemiec	Nürburgring	6 sierpnia	Phil Hill	Phil Hill	Stirling Moss	Lotus-Climax	D	wyniki
7	Grand Prix Włoch	Autodromo Nazionale di Monza	10 września	Wolfgang von Trips	Giancarlo Baghetti	Phil Hill	Ferrari	D	wyniki
8	Grand Prix Stanów Zjednoczonych	Watkins Glen International	8 października	Jack Brabham	Jack Brabham	Innes Ireland	Lotus-Climax	D	wyniki

Lista startowa

Team	Kierowcy	Wyścigi
Ferrari	Phil Hill Wolfgang von Trips Giancarlo Baghetti Richie Ginther Olivier Gendebien Willy Mairesse Ricardo Rodríguez	7 7 7 3 1 1 1
Lotus-Climax	Stirling Moss Jim Clark Innes Ireland Henry Taylor Michel May Wolfgang Seidel Gerry Ashmore Lucien Bianchi Ian Burgess Willy Mairesse Tony Marsh Tony Maggs Tim Parnell Masten Gregory Cliff Allison Trevor Taylor Ernesto Prinoth Peter Ryan Jim Hall Lloyd Ruby Olivier Gendebien	8 8 6 4 3 3 3 2 2 2 2 2 2 2 1 1 1 1 1 1 1
Porsche	Dan Gurney Jo Bonnier Carel Godin de Beaufort Hans Herrmann	8 8 6 3
Cooper-Climax	Bruce McLaren John Surtees Jack Brabham Jackie Lewis Roy Salvadori Masten Gregory Bernard Collomb Ian Burgess Jack Fairman Roger Penske Hap Sharp Walt Hansgen	8 8 8 5 5 4 2 1 1 1 1 1
BRM-Climax	Tony Brooks Graham Hill	8 8
Ferguson-Climax	Jack Fairman	1
Lotus-Maserati	Gaetano Starrabba	1
Emeryson-Maserati	André Pilette Lucien Bianchi Olivier Gendebien	1 1 1
De Tomaso-O.S.C.A.	Roberto Lippi	1
De Tomaso-Alfa Romeo	Nino Vaccarella Roberto Bussinello	1 1
Cooper-Maserati	Maurice Trintignant Lorenzo Bandini Massimo Natili Renato Pirocchi	5 4 2 1
Gilby-Climax	Keith Greene	1
JBW-Climax	Brian Naylor	1

Klasyfikacja kierowców

Legenda oznaczeń w tabelach wyników Wyświetl szablon na nowej stronie
Oznaczenie	Wyjaśnienie
Złoty	Zwycięzca lub mistrzostwo
Srebrny	2. miejsce lub wicemistrzostwo
Brązowy	3. miejsce lub II wicemistrzostwo
Zielony	Ukończył, punktował (w klasyfikacji generalnej, gdy zdobył co najmniej jeden punkt na przestrzeni sezonu, poza trzema powyższymi opcjami)
Niebieski	Ukończył, nie punktował (w klasyfikacji generalnej, gdy nie zdobył co najmniej jednego punktu na przestrzeni sezonu)
Czerwony	Nie zakwalifikował się (NZ)
Czerwony	Nie prekwalifikował się (NPK)
Różowy	Nie ukończył (NU)
Różowy	Niesklasyfikowany (NS) (w klasyfikacji generalnej, gdy nie został sklasyfikowany w żadnym wyścigu sezonu)
Czarny	Zdyskwalifikowany (DK)
Czarny	Wykluczony (WYK/EX)
Biały	Nie wystartował (NW)
	Kontuzjowany (K/INJ)
	Wyścig odwołany (OD/C)
Bez koloru	Został wycofany (WYC/WD)
	Nie przybył (NP/DNA)
	Nie brał udziału w treningach (NT/DNP)
	Nie został zgłoszony (–)
Pogrubienie	Start z pole position
Kursywa	Najszybsze okrążenie wyścigu
†	Nie ukończył, ale jego rezultat został zaliczony ze względu na przejechanie więcej niż 90% dystansu wyścigu.
*	Sezon w trakcie
^1/2/3	Punktowana pozycja w sprincie kwalifikacyjnym
Lista systemów punktacji Formuły 1

Punktacja:
Wyścig: 9-6-4-3-2-1 (sześć pierwszych pozycji)
Do klasyfikacji zaliczano 5 najlepszych wyników

Poz.	Kierowca	MON	NED	BEL	FRA	GBR	GER	ITA	USA	Pkt.
1	Phil Hill*	3	2	1	9	2	(3)	1		34 (38)
2	Wolfgang von Trips	4	1	2	NU	1	2	NU		33
3	Stirling Moss	1	4	8	NU	NU	1	NU	NU	21
4	Dan Gurney	5	10	6	2	7	7	2	2	21
5	Richie Ginther	2	5	3	15	3	8	NU		16
6	Innes Ireland	NW		NU	4	10	NU	NU	1	12
7	Jim Clark	10	3	12	3	NU	4	NU	7	11
8	Bruce McLaren	6	12	NU	5	8	6	3	4	11
9	Giancarlo Baghetti				1	NU		NU		9
10	Tony Brooks	13	9	13	NU	9	NU	5	3	6
11	Jack Brabham	NU	6	NU	NU	4	NU	NU	NU	4
12	John Surtees	11	7	5	NU	NU	5	NU	NU	4
13	Jackie Lewis			9	NU	NU	9	4		3
14	Olivier Gendebien	NZ		4					11	3
15	Joakim Bonnier	12	11	7	7	5	NU	NU	6	3
16	Graham Hill	NU	8	NU	6	NU	NU	NU	5	3
17	Roy Salvadori				8	6	10	6	NU	2
—	Maurice Trintignant	7		NU	13		NU	9		0
—	Carel Godin de Beaufort		14	11	NU	16	14	7		0
—	Lorenzo Bandini			NU		12	NU	8		0
—	Cliff Allison	8		NW						0
—	Roger Penske								8	0
—	Hans Herrmann	9	15				13			0
—	Peter Ryan								9	0
—	Masten Gregory	NZ	NW	10	12	11		NU	NU	0
—	Henry Taylor	NZ		NW	10	NU		11		0
—	Tim Parnell					NU		10		0
—	Hap Sharp								10	0
—	Tony Maggs					13	11			0
—	Michel May	NU			11		NW			0
—	Ian Burgess		NW	NW	14	14	12			0
—	Renato Pirocchi							12		0
—	Trevor Taylor		13							0
—	Tony Marsh			NW		NU	15			0
—	Keith Greene					15				0
—	Gerry Ashmore					NU	16	NU		0
—	Wolfgang Seidel			NW		17	NU	NU		0
—	Bernard Collomb				NU		NS			0
—	Lucien Bianchi	NZ		NU	NU	NU				0
—	Willy Mairesse			NU	NU		NU			0
—	Jack Fairman					DK		NU		0
—	Giorgio Scarlatti				NU					0
—	Massimo Natili					NU				0
—	Ricardo Rodríguez							NU		0
—	Gaetano Starrabba							NU		0
—	Nino Vaccarella							NU		0
—	Roberto Bussinello							NU		0
—	Brian Naylor							NU		0
—	Roberto Lippi							NU		0
—	Jim Hall								NU	0
—	Lloyd Ruby								NU	0
—	Walt Hansgen								NU	0
—	André Pilette							NZ		0
Poz.	Kierowca	MON	NED	BEL	FRA	GBR	GER	ITA	USA	Pkt.

Klasyfikacja konstruktorów

Punktacja:
Wyścig: 8-6-4-3-2-1 (sześć pierwszych pozycji)
Do klasyfikacji zaliczano 5 najlepszych wyników
Tylko jeden, najwyżej uplasowany kierowca danego konstruktora, zdobywał dla niego punkty

Poz.	Konstruktor	MON	NED	BEL	FRA	GBR	GER	ITA	USA	Pkt.
1	Ferrari	(2)	1	1	1	1	(2)	1	WD	40 (52)
2	Lotus-Climax	1	3	8	3	10	1	10	1	32
3	Porsche	5	10	(6)	2	5	7	2	2	22 (23)
4	Cooper-Climax	(6)	(6)	5	5	4	(5)	3	4	14 (18)
5	BRM-Climax	13	8	13	6	9	NU	5	3	7
—	Cooper-Maserati	7		NU	13	12	NU	8		0
—	Gilby-Climax					15				0
—	Ferguson-Climax					DK				0
—	De Tomaso-OSCA				NU			NU		0
—	Lotus-Maserati							NU		0
—	De Tomaso-Alfa Romeo						WD	NU		0
—	JBW-Climax				WD			NU		0
—	Emeryson-Maserati	NZ				WD		NZ		0
Poz.	Konstruktor	MON	NED	BEL	FRA	GBR	GER	ITA	USA	Pkt.

Śmierć Wolfganga von Tripsa

Katastrofa zdarzyła się podczas 1 okrążenia wyścigu na torze Monza. Wtedy zderzyły się 2 pojazdy a jeden, którym kierował Niemiec wyleciał z trasy i Ferrari wpadło w trybuny pełne widzów zabijając na miejscu 15 z nich. Katastrofy nie przeżył również Vin Trip (złamał kark). Poza ofiarami śmiertelnymi rannych zostało 60 osób.