Andrzej Roman

Data i miejsce urodzenia	17 maja 1927 Warszawa
Data i miejsce śmierci	17 grudnia 2011 Warszawa
Rodzaj działalności	dziennikarstwo sportowe, pisarstwo
Odznaczenia

Andrzej Roman (ur. 17 maja 1927 w Warszawie, zm. 17 grudnia 2011 tamże)^[1] – polski dziennikarz sportowy i pisarz.

W latach 1943–1945 należał do AK. Był absolwentem VI Liceum Ogólnokształcącego im. Tadeusza Reytana w Warszawie. Ukończył studia prawnicze i z zakresu historii sztuki na Uniwersytecie Warszawskim (odpowiednio 1949 i 1950). Od 1952 publikował w „Kurierze Polskim”, a od 1957 był redaktorem i następnie kierownikiem działu sportowego tej gazety. W stanie wojennym zweryfikowany negatywnie i zwolniony z pracy. Od 1983 był pracownikiem Agencji „Omnipress”, równocześnie współpracował z opozycją solidarnościową (był m.in. spikerem III Programu Radia „Solidarność”). W 1989 współtworzył dział sportowy „Gazety Wyborczej” i nim kierował. Następnie pracował w tygodniku „Spotkania” (1990–1992) i Tygodniku „Solidarność” (1992–2006), a także pisał felietony do m.in. „Życia Warszawy”. Wykładał na Wydziale Dziennikarstwa Uniwersytetu Warszawskiego (1993–2000). W latach 1997–2001 członek Rady Programowej Centrum Monitoringu Wolności Prasy^[2].

Specjalizował się w tenisie, lekkiej atletyce i piłce nożnej. Był sprawozdawcą z trzech igrzysk olimpijskich – w Monachium, Montrealu i Moskwie^[1]. Pisał także recenzje filmowe i felietony. Opracował zbiór relacji o bojkocie telewizji przez aktorów w stanie wojennym pt. Komedianci (1988).

W 1975 został odznaczony Złotym Krzyżem Zasługi.

• Droga do Tokio (1965) z Konradem Grudą
• Monachijskie sensacje (1973)
• Tenis: sport dla każdego: Roland Garros, Wimbledon, Flushing Meadow, Australia Open (1986) z Pawłem Dereszem
• Komedianci: rzecz o bojkocie (1988) – opracowanie z zespołem
• Gwiazdy światowego kina: leksykon (1992) z Janem Słodowskim
• Co jest grane panie Janku ...: utwory z lat 1981-1992 (1992) – wywiad z Janem Pietrzakiem
• Kochana piłeczko. Z Józefem Młynarczykiem rozmawiali Jacek Dąbski, Andrzej Roman, Stefan Szczepłek (1992)
• Olimpijskie wyzwania. Z dr. Włodzimierzem Reczkiem rozmawia Andrzej Roman (1994)
• Pies na środku jezdni (1996)
• Wielka literatura w parodii i pastiszu (2003) z Szymonem Kobylińskim
• Czterdziestu wspaniałych: Warszawskie postacie (2003)

• Anna Grażyna Kister: Andrzej Roman – Encyklopedia Solidarności. [dostęp 2011-12-18].
• Bogdan Tuszyński Bardowie sportu, wyd. Fundacja Dobrej Książki, Warszawa 2009

• Andrzej Roman: To był mój czas