|
María Jose Escrivà
María Jose Escrivà Vidal (María Josep Escrivà; Grao de Gandia, Valentzia, 1968ko martxoaren 10a) valentziar irakaslea, poeta eta narratzailea da.[1][2] Bere lanak hainbat hizkuntzatara itzuli dira, hala nola, gaztelaniara, italierara, frantsesera, alemanera, kroazierara, euskarara, ingelesera eta eslovenierara.[2] [3] BizitzaFilologia Hispanikoan lizentziatu zen 1991n Valentziako Unibertsitatean (UV) eta Filologia Katalanean doktoratu zen (2000) Unibertsitate horretan bertan. Lan ibilbideaBost urtez katalan-irakasle lan egin zuen Déniako Udaleko Valentzieraren Sustapenerako Bulegoan. 1999-2016 aldian, Gandiako Alfonso el Viejo IKBEko Literatura Atalaren arduraduna izan zen. Edicions 96ko Plaquetes Razef bildumaren zuzendaria, hizkuntza zuzentzailea eta editorea da.[4] IdazleAi, València! Poemas (1017-2002), (2003) antologiaren egilekidea da Pau Sif poetarekin batera; Josep Lluis Roig-ekin L'inventari clement de Gandia edizioaren ardura hartu zuen, ordura arte argitaratu gabeko Vicent Andrés Estellésen poema-bilduma, 1966an Ausiàs March saria irabazi zuena.[2] Poeta lanean, 1992an, Beniarjó-ren Senyoriu d'Ausiàs March saria jaso zuen Remor alé (1993) lanarekin, eta 1997an, Marià Manent saria, A les palpentes del vidre (1998) lanarekin. Gero, Tots els noms de la pena (2002) lanak idazlearen unibertso poetikoan egindako jauzi kontzeptuala irudikatzen du. 2007an, Bartzelonako Lore Jokoak irabazi zituen Flors a casa lanarekin (2007), eta, ondorioz, «Hiriko poeta» izendapena lortu zuen.[5] Serena barca (2016) poema-liburuak EFTAko Valentziako Idazleen Kritikaren Saria jaso zuen.[6] Bere Sempre és tard poema liburuarekin, Miquel de Palol Saria irabazi zuen (2020).[3] Bere lan poetikoaren zati bat Contemporànies (1999) eta, batez ere, Imparables (2004) antologia kolektiboetan jaso zen. Antologia kolektibo horretan parte hartu zuen helburu argi eta indarrean dagoen batekin: poesiak bere duintasuna itzultzea kulturari. Halaber, Parlano le donne. Poetesse catalane del XXI secolo (Napoles, 2008) delakoan sartu zuten, baita Women Writers in Catalan antologian ere (2017).[2] Aktibismo kulturalaAktibismo kulturalaren arloan, Valentziako Café Sant Jaume edo Café Malvarrosa guneetan errezitaldiak eta solasaldi poetikoak antolatzen zein egitate poetikoa zabaltzen espezializatu da. Nabarmentzekoa da Nadia Anjoman poeta afganiarrari eskainitako zikloa; era berean, hamarkada batez, CEIC Alfons el Velletik l'Homenatge a la Paraula koordinatu du.[7] EstiloaBere ahots poetikoa hizkuntza destilatu baten tentsio dialektikoaren eta gauzen izaeraren kontzeptu espresionista baten artean mugitzen da. Atalasearen ideiari irekitako poesia batean agertzen da hori, zeinaren inguruan hainbat nozio biraka dabiltzan, hala nola mina eta haren gainditzea, desira energia nagusi gisa edo bidea, beti orekan dagoen eta esperientziak bizi dituen existentziaren funtsezko metafora.[8] Narratzaile lanean, bere obra helduen mundura zuzentzen da, fantasiak eta ilusioak funtsezko papera duten hizkuntza batetik abiatuta. Maria Alcaraz Frasqueten ilustrazioekin egindako Àngels de nata (2013) edo L'Home del Capell de Palla (2017) kontakizun poetikoa dira horren eredu batzuk. Halaber, 10 de 2 (2015) lan kolektiboaren taldeko kideetako bat da. Egile lanetan parte hartu zuen Entre dones (2016) ipuin liburuaren bilketan. Hainbat hedabidetan kolaboratu du, literatur kritikan: Caràcters, Reduccions, Levante-EMV, L'Aiguadolç edo Poetari.[2] Gaztelerara, italierara, frantsesera, alemanera, kroaziera, euskaldunera, ingelesera eta eslovenierara itzuli diren lanak ditu.[2] [3] Passa la vida[9] izeneko blog literarioaren administratzailea da. Lanak
Sariak eta aintzatespenak[12]
Erreferentziak
Kanpo estekak
Information related to María Jose Escrivà |
||||||||||||||||||||||||||
Portal di Ensiklopedia Dunia
